وقتی جشنواره فیلم فجر با 750 هزار تومان برگزار می شد!
به گزارش سام فیلم جشنواره فیلم فجر در نخستین دوره برگزاری اش، در سال ۱۳۶۱ و طبق روال مرسوم در بهمن ماه برگزار گردید اما از نکات قابل تامل و جالب این دوره، معرفی نشدن هیات انتخاب و داوری بخش اصلی جشنواره بود که در نهایت در بخش حرفه ای برگزیده ای اعلام نشد و تنها در بخش آماتور جوایزی اهدا شد.
به گزارش سام فیلم به نقل از ایسنا، کمتر از یک ماه به آغاز سی و نهمین دوره جشنواره فیلم فجر باقی مانده است، مروری بر برخی اتفاقات مهم و جالب ادوار مختلف جشنواره فیلم فجر حائز اهمیت می باشد که در ایام پیش رو، سلسه وار به آنها خواهیم پرداخت.
از جمله فیلمهای مهم نخستین دوره جشنواره فیلم فجر که در بخش مسابقه حضور داشتند _ که در نهایت این بخش معرفی برگزیدگان نداشت و علل آن کمتر جایی اشاره شده است _ عبارتند از: "حاجی واشنگتن" علی حاتمی، "خط قرمز" مسعود کیمیایی، "سفیر" فریبرز صالح، "مرگ یزگرد "بهرام بیضایی.
و همچون فیلمهای بلند در بخش جنبی هم می توان از "آفتاب نشین های" مهدی صباغ زاده و "جنگ اطهر" محمد علی نجفی نام برد.
حسین وخشوری دبیر نخستین دوره جشنواره فیلم فجر در مصاحبه ای که چند روز قبل با بولتن این رویداد داشته است، هزینه نخستین دوره برگزاری این رویداد را اینگون شرح داده است: "من به خاطر دارم آن روزگاری که من جشنواره فیلم برگزار کردم، ۷۵۰ هزار تومان اداره حسابداری، معاون مالی ارشاد به من پرداخت کرد. من هم آنرا به حسابی که برای خودم و حسابدار اداره بود، واریز کردم. در این بین گفته شد جشنواره تئاتر هم برگزار گردد و درنتیجه همین ۷۵۰ هزار تومان نصف شد. در آن دوره از جشنواره فیلمی خارجی به اسم «برادر خورشید خواهر ماه» بود که خیلی فروخت و تا نصف شب هم به سانس های اضافه می رسید. آن زمان بلیت جشنواره ۱۰ تومان بود، یعنی گران تر از بلیت معمول سینما. درنهایت از فروش بلیت های جشنواره پولی جمع کردیم که چیزی حدود یک میلیون تومان بود و آنرا به حساب خزانه دولت برگرداندم و این گونه جشنواره برگزار کردم. وقتی می گوییم جشنواره مردمی است، نه به این منظور که مردم می آیند و فیلم می بینند، بلکه جشنواره نه تنها هزینه ای برای دولت نداشت، بلکه درآمد هم داشت.
او درباره تعداد فیلمهای به نمایش درآمده هم مطرح می کند: نمی دانم که چقدر فیلم بود، ولی فیلم هایی که ما تهیه کردیم، یا به اصطلاح توانستیم جمع نماییم، شش تا هفت فیلم بیشتر نبود و این ها را هیئت انتخابی دید و نشان دادند. در آن سال ها ما می ایستادیم تا چَکی که قرار بود به گوش سینماگران بخورد، به گوش ما بخورد تا آنها بتوانند کارشان را بکنند.
وخشوری که در زمان جنگ جشنواره برگزار کرده است، درباره اینکه برگزاری جشنواره در زمان کرونا قابل مقایسه با برگزاری جشنواره در زمان جنگ هست هم می گوید: شرایط کرونا خیلی فرق می کند. جنگ، جنگ بود و حداکثر در اهواز و آبادان جنگ داشتیم. مثلا در اصفهان و شیراز جنگ نداشتیم و شرایط بسیار متفاوتی با کرونا داشت. من زمان جنگ جشنواره برگزار کردم، مثلا سینما در بیستون کرمانشاه گذاشته بودیم، ولی جرئت نداشتیم در شهر سینما بگذاریم. ازاین رو سینمایی صحرایی درست کردیم (سوله زدیم) و مردم کرمانشاه به آن جا می آمدند و فیلم می دیدند. یا مثلا در اهواز هم جشنواره برگزار کردم که همه آنها هم تکریم شدند. استانداران و فرمانداران از ما تکریم می کردند و می گفتند اگر شما جشنواره برگزار نکرده بودید، از مردم کرمانشاه همین چهار نفر هم نمی ماندند. البته شرایط کرونا خیلی فرق می کند، جشنواره جذبه ای دارد. یعنی همین که بنر بزنید و بنویسید جشنواره برگزار می شود، مردم خودبه خود از آن گوشه خیابان که رد می شوند، می ایستند و می بینند. نکته دیگر این است که مردم روزگار جنگ مثل مردم روزگار کرونا نبودند. یعنی مردم آن روزگار به جبهه می رفتند و نیت خالصانه ای داشتند، ازاین رو این دو با هم خیلی تفاوت دارند. مردم در زمان جنگ خیلی علاقه مند بودند و پس از چند وقت تازه سینماها راه افتاده بود و بی بی سی آن روزگار یک مطلب چاپ کرده بود که من آنرا دارم. در اوضاع جنگی ایران دو جا خیلی شلوغ است؛ یکی توچال و دیزین است که مردم آن جا جمع شدند و اسکی می کنند و یکی هم در سینما.
منبع: samfilm.ir
این مطلب سام فیلم را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب