تدبیری بیندیشیم تا این لذت از بین نرود
سام فیلم: در دوران کرونائی که خیلی از رویدادهای فرهنگی میان برگزار شدن و نشدن یا شکل برگزاری، گرفتار تردید بودند، ستاد برگزاری جشنواره نمایش عروسکی ترجیح داد همه دو دلی ها را کنار بگذارد و بجای اینکه منتظر تصمیم های ستاد مقابله با کرونا بماند، این جشنواره را در فضای مجازی برپا کند.
حالا این جشنواره به انتها رسیده، کارها دیده شده و واکنش مخاطبان هم مشخص شده است. بنا بر این سراغ چند تن از کارگردان های شرکت کننده در جشنواره رفتیم و دیدگاه های آنان را جویا شدیم. همه آنها اما بر این نکته تاکید دارند که هیچ چیزی جای اجرای زنده تئاتر را نمی گیرد.
آنچه در ادامه می خوانید، گپ و گفت ایسنا با چند تن از شرکت کنندگان است.
دست تماشاگر باز بود
فاطمه (ریحانه) باغبادی که با نمایش «یه گوله ماه نقره ای» در بخش کودک و نوجوان جشنواره شرکت دارد، می گوید: اول که بحث فضای مجازی عنوان شد، خیلی راضی نبودم ولی پس از پخش آثار جشنواره متوجه شدم شیوه خوبی است. به ویژه برای گروه های خارج از تهران که در دوره های قبلی به سختی می توانستند کارهای جشنواره را ببینند.
او یادآوری می کند: به جز این در دوره های قبلی گاهی ساعت اجرای نمایش هایی که مشتاق تماشای آنها بودیم، تداخل می کرد و به ناچار باید یک نمایش را انتخاب می کردیم ولی در این دوره دست تماشاگر باز بود و فرصت زیادی برای دیدن کارها داشت.
باغبادی درباره ارزیابی فیلم نمایش خودش هم توضیح می دهد: خودم فیلمبرداری نکردم و اگر این کار را کرده بودم، شاید فیلم با کیفیت تری تهیه می شد. ما عین اجرای زنده فیلمبرداری کردیم یعنی بدون کات دادن ولی کسانی که کات داده بودند، فیلم های بهتری به دست آورده بودند.
او که نمایش خودرا برای گروه سنی کودک اجرا کرده است، درباره جذب تماشاگر این گروه سنی می گوید: اهتمام کردم رنگ و لعاب بیشتری به کار بدهم با بهره گیری از موسیقی، مخاطب را پای اجرا بنشانم ولی نمی دانم نظر تماشاگران کودک چه بوده است.
باغبادی درباره اجرای صحنه ای این نمایش نیز می گوید: اگر این کار زنده اجرا می شد، حتما بازخورد بهتری می داشت چون ارتباط بدون واسطه با تماشاگر همیشه نتیجه بهتری دارد به خصوص که نمایش من با تلفیقی از عروسک و بازیگر اجرا می شد ولی در فضای مجازی، بازیگران را حذف کردم چون حسم این بود که عروسک ها باید بیشتر دیده شوند. با این وجود بسیار مشتاقم و امید دارم که همین نمایش را در قالب کار زنده روی صحنه ببرم.
همه در حال تجربه اندوزی بودیم
اما آرین ناصری مهر که با نمایش «چطور برگردم خونه» در بخش خردسال این دوره از جشنواره حضور داشته است، می گوید: یکسری انتقادات به شکل برگزاری جشنواره در فضای مجازی منتشر گردید که من هم می پذیرم چونکه تئاتر یعنی اجرا زنده ولی برگزاری جشنواره را در فضای مجازی بعنوان اتفاقی مثبت تلقی می کنم برای اینکه می دانم هدف برگزارکنندگان، روشن نگه داشتن چراغ نمایش عروسکی است و برگزاری جشنواره به این شکل به هیچ عنوان کار راحتی نبوده است و می دانم اگر جشنواره به شکل حضوری برگزار می شد، ستاد برگزاری آن، کمتر به زحمت می افتادند. ولی در این شیوه ناچار شدند کارها را فیلمبرداری کنند و با اصناف دیگری وارد همکاری شوند و...
او که بعنوان مربی تئاتر در آموزشگاه ها و مدارس فعالیت دارد، ادامه می دهد: به سبب همین فعالیت، می دانم بچه ها در طول این مدت به فضای مجازی عادت کرده اند. ضمن اینکه خیلی از دوستان هنرمند تلاش کردند در این دوره کرونائی با اجراهای لایو اینستاگرامی و شیوه های دیگر، تئاتر را زنده نگه دارند.
این کارگردان اضافه می کند: نمایش ما روز اول فیلمبرداری شد و هم ما و هم دوستان تجربه کمتری داشتیم. شاید اگر روزهای بعدی فیلمبرداری می کردیم، کارمان پخته تر و با کیفیت تر می شد. به هر حال این حد ریسک، قابل پذیرش است. دوستان جشنواره هم که از فضا نیامده اند. همه ما در حال تجربه اندوزی بودیم.
ناصری مهر ادامه می دهد: برای ارائه تئاتر در فضای مجازی نیاز به فیلمبرداری خاص و دکوپاژ و... داریم. قبلا این نوع کارها را بعنوان فیلم تئاتر می شناختیم. در آن تجربه ها، گروه فیلمبرداری چندین بار کار گروه نمایشی را دیده بود و به آن تسلط داشت ولی در شکل فعلی، سختی هایی بود و اگر بخواهیم بعدا این رویه را ادامه بدهیم، باید برایش تدابیری بیندیشیم.
ناصری مهر تاکید می کند: اساسا به اجرای زنده فکر می کنم. هرچند در دوران کرونائی، گروه های سنی کودک و خردسال قدری به فضای مجازی خو گرفته اند ولی از بین رفتن حس و حال تئاتر، اجراگران و مخاطبان را اذیت می کند.
این مربی درباره دشواری های تئاتر برای مخاطب خردسال توضیح می دهد: همه گروه های سنی خاصیت های خودرا دارند. چون مربی خردسال و کودک هستم، طبیعتا گرایشم اجرای تئاتر برای همین گروه های سنی است. من نمایش خودرا برمبنای داستانی اجرا کردم که برای خردسالان بسیار جذاب است و فکر کردم این قصه به شکل تئاتر هم برایشان جالب و شگفت انگیزخواهد بود.
یک خیمه شب بازی آپارتمانی
رضا فقیهی، کارگردان نمایش «آدم های با فرهنگ» که در بخش فضای باز جشنواره حضور دارد، نیز معتقد است: تئاتر چه در قالب کار محیطی و چه در قالب اجرای صحنه ای طبعا با مخاطب معنا پیدا می کند ولی ممکن بود جشنواره به سبب کرونا لغو شود بدین سبب بردن آن به فضای مجازی در این شرایط، اتفاق خوبی بود. هرچند معین نیست چند تماشاگر کارها را می بینند.
او که خود به دنبال اجرای زنده این نمایش است، درباره دیگر کارهای جشنواره امسال می گوید: سطح کیفی کارها خوب بود و نشان می داد به سمت تخصصی تر شدن می رویم.
فقیهی با اشاره به اینکه قبل از شروع کرونا قرار بود بخشی بعنوان فضای مجازی در فراخوان این دوره جشنواره گنجانده شود، یادآوری می کند: این ایده دبیر مرحوم جشنواره خانم گلزار محمدی است و حتی بعد در دوران پساکرونا هم باید حفظ شود چون فضای مجازی نقش مهمی پیدا کرده و در زمینه نمایش عروسکی می تواند مفید باشد.
این کارگردان درباره کار خودش نیز توضیح می دهد: گرچه شیوه اجرائی ما به خیمه شب بازی بسیار نزدیک است، ولی قصه کاملا بروز است و در آپارتمان می گذرد.
امیدوارم روح گلزار از اجرای بچه ها راضی باشد
فاطمه جلیلی معز که با نمایش «دستمال من زیر درخت آلبالو گم شده» در این دوره از جشنواره حضور دارد، دیگر کارگردانی است که با او هم صحبت می شویم.
او که نمایش خودرا با همسر و فرزندش آماده کرده، می گوید: به سبب شرایط موجود، نمایش را به صورت خانوادگی آماده کردیم و خوشبختانه مشکلی پیش نیامد و بازخورد خوبی هم از اجرای مان در فضای مجازی گرفتیم ولی جادوی صحنه و حسی که تماشای تئاتر دارد، با هیچ چیزی قابل مقایسه نیست.
او با قدردانی از ستاد برگزاری جشنواره ادامه می دهد: آنها کوشیدند نفس تئاتر عروسکی برقرار بماند اما متاسفانه جشنواره تئاتر کودک و نوجوان همدان برگزار نشد. تعطیلی هر جشنواره به ضرر بدنه تئاتر است که درآمدشان از این راه تامین می شود و علاقه شان هم همین حوزه است.
جلیلی معز با اشاره به بازی پسر 8 ساله اش در این نمایش اضافه می کند: شاید حضور او سبب شد تماشاگران کودک بهتر با کار ارتباط برقرار کنند.
این کارگردان درباره برگزاری جشنواره در فضای مجازی توضیح می دهد: اتفاق خوبی بود ولی اصولی دارد که باید رعایت شود به این معنا که باید فیلمبرداری تخصصی داشته باشیم و چارچوبی طراحی نماییم تا حس و حال دیدن سریال به مخاطب دست ندهد.
او یادآوری می کند: دوره های گذشته همیشه اقشاری بودند مانند افراد معلول که یا امکان حضور در جشنواره را نداشتند یا به سختی می توانستند نمایش ها را ببینند ولی برگزاری جشنواره در فضای مجازی سبب شد آنها هم آسان تر از قبل بتوانند تماشاگر کارها باشند. بدین سبب بخش فضای مجازی در کنار اجراهای حضوری تئاتر خوشایند است منوط به اینکه تدابیری برایش داشته باشیم تا لذت تئاتر از بین نرود.
او ادامه می دهد: در این دوره، کارهایی که در تهران فیلمبرداری شده بودند، به سبب امکانات و شناخت بیشتری که وجود داشت، کیفیت بالاتری داشتند و این موضوعی است که در دوره های بعدی باید مد نظر داشته باشیم.
جلیلی معز در آخر با قدردانی از ستاد برگزاری جشنواره، از گلزار محمدی، دبیر فقید این جشنواره یاد می کند و می گوید: امیدوارم روح گلزار عزیز از اجرای بچه ها شاد باشد.
منبع: samfilm.ir
این مطلب سام فیلم را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب