برگزاری جشنواره جهانی فیلم فجر در یك وضعیت ویژه
به گزارش سام فیلم محمدمهدی عسگرپور دبیر سی وهشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر با حضور در بحثی با مبحث جشنواره جهانی فجر در «کلاب هاوس» نکاتی را درباره برگزاری جشنواره امسال و همینطور اهمیت این رویداد سینمایی و سیاست های موجود در سینما و مدیریت فرهنگی بیان نمود.
به گزارش سام فیلم به نقل از خبر آنلاین، به نقل از ستاد خبری سی وهشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر، محمدمهدی عسگرپور جمعه شب سیزدهم فروردین ماه در بحثی با مبحث جشنواره جهانی فیلم فجر امیدها و ناامیدی ها در «کلاب هاوس» حاضر شد و علاوه بر صحبت درباره کلیت برگزاری جشنواره، به حساسیت ها در حوزه سینما و اهمیت این عرصه اشاره نمود. وی در ابتدای سخنان خود اظهار داشت: از آنجائیکه جشنواره پارسال برگزار نشد، بخشی از کارهایی که پارسال انجام شده بود، موکول به سال جاری شد و بخشی از کارها هم بعنوان فعالیت جدید شروع شده است. مهم ترین بخش، بخش انتخاب فیلمها بود که از خرداد و تیر سال قبل کارش شروع شد و به صورت مداوم فعالیت در آن بخش برقرار بود. وضعیت کارها هم امروز خوشبختانه خوب است. تنها نکته در ارتباط با وضعیت برگزاری جشنواره است که با عنایت به شرایط کرونا مثل همه رویدادهای سینمایی وضعیت روشنی نیست. برگزاری مجازی یا فیزیکی جشنواره؛ چالشی که مدیران پشت سر گذاشتند محمدمهدی عسگرپور در ادامه سخنان خود درباره تفکیک جشنواره ملی و جهانی فجر و تیمی که درگیر برگزاری این رویداد هستند، اظهار داشت: تیم برگزارکننده جشنواره جهانی فجر که از سال ۹۳ از پیکره جشنواره فجر ملی جدا شده است، همان دوستانی اند که سال ها در بنیاد سینمایی فارابی مشغول بوده اند و به صورت سنتی در جریان جشنواره های معتبر و نیمه معتبر جهانی بوده و هستند. این کارگردان و مدیر سینمایی درباره وضعیتی که جشنواره پارسال داشت، اظهار داشت: وقتی برگزاری جشنواره جهانی فجر پارسال منتفی شد، همان زمان، بنده و سایر دوستان مصاحبه هایی داشتیم و مختصات احتمالی برگزاری را اعلام کردیم و گفتیم مثلاً اگر جشنواره به نیمه دوم سال موکول گردد چه تمهیداتی در نظر خواهیم گرفت. آن زمان هنوز جشنواره های جهانی برگزار نشده بودند و تجربه ای وجود نداشت که بخواهیم به آن استناد نماییم. وقتی کرونا آمد جشنواره برلین برگزار شده بود. جشنواره کن هم که نتوانست برگزار گردد و تنها بخش بازار آن به شکل مجازی برگزار گردید. این اتفاق هم همان ایده ای بود که ما پیشتر از برگزاری جشنواره کن آنرا اعلام نموده بودیم. نه اینکه این ایده کشف ما بود، بلکه راه دیگری وجود نداشت. هر رویداد دیگری با حضور تعداد زیادی مهمان، صورت دیگری نمی توانست در آن مقطع داشته باشد. فقط مهم این بود که از چه پلت فرم هایی میتوان بهره برد و این مساله هم تنها برای ما نبود و همه رویدادهای جهانی با آن مواجه بودند. او افزود: حدودا تمام رویدادهای سینمایی که از شروع کرونا تا امروز برگزار شده اند، نشده اند یا نیمه برگزار شده اند را رصد کرده ایم. تعدادی برگزاری دوگانه داشتند آخرین نمونه جشنواره برلین بود که به صورت مجازی روی سایت خودشان برگزار گردید. استفاده از پلت فرم های خارجی و بحث کپی رایت دو چالش اصلی ما برای برگزاری مجازی جشنواره هستند. تهران میزبان میهمانان فجر می شود؟ عسگرپور درباره برگزاری جشنواره جهانی فیلم فجر در وضعیت کرونایی توضیح داد: پلن اول ما این است که بخش بازار را به صورت مجازی و با استفاده از یک پلت فرم معتبر جهانی برگزار نماییم و بخش اکران فیلمها به صورت فیزیکی و با تعدادی میهمان که هنوز آمارش قطعی نیست، برگزار گردد. اینکه چه تعداد میهمان می توانیم داشته باشیم هنوز معلوم نیست و با پیگیری و هماهنگی با ستاد کرونا این آمار مشخص می شود. آن هم بسته به شرایطی که زمان زیادی هم برای تعیین آن نداریم، مثلا اگر به صورت قطعی مشخص شود آخر اردیبهشت فضا برای آمدن میهمان بین المللی مساعد است، شاید ما دیگر امکان دعوت از میهمانان را به علت زمان کم، نداشته باشیم. او افزود: دو جشنواره کن و برلین دو رویدادی هستند که اقتصادشان و تعداد میهمانان شان بگونه ای است که الگوی خیلی از جشنواره ها می شوند. ما هم این تجربه ها را مدنظر داشته ایم اما پیش از برگزاری این رویدادها ایده هایی را برای برگزاری جشنواره جهانی مطرح کرده بودیم. او ضمن اشاره به ضربه ای که تغییر مدیران به عرصه های مختلف وارد می کند: حقیقت این است که یکی از موارد تأسف برانگیز در حوزه مدیریت در کشور نه فقط درباره جشنواره فجر که در همه حوزه نبود ثبات مدیران است. در بسیاری از کشورها این پدیده پذیرفته نیست که وقتی مدیر ارشد یک دولت تغییر می کند، تا آبدارچی ها در آن کشور تغییر می کنند. اگر یک رئیس جمهور عوض شود، همه تیمش به صورت اتوبوسی جابه جا می شوند. او افزود: مدیران دولتی وقتی می آید دو سه سال طول می کشد تا سوار کار شوند و سال آخر هم که مشغول خداحافظی می شوند. وضعیت در سینما باز به نسبت بسیاری از حوزه های دیگر بهتر است و گردش مدیریتی در آن کمتر از حوزه های دیگر بوده است. جشنواره برلین از ابتدا تا امروز ۵ یا ۶ مدیر داشته و عمر متوسط مدیرانش ۱۵ سال است. در جشنواره های دیگر شاید این طول عمر کمتر باشد اما در کل حوزه فرهنگ در جاهای دیگر مانند اینجا نیست. بسیاری از جشنواره های خارجی ساختار دولتی ندارند. از بحران اطلاعات درباره فیلمها تا نظارت های چندگانه بر سینما دبیر جشنواره فیلم فجر ضمن اشاره به موفقیت هایی که آثار حاضر در بازار فیلم جشنواره به دست آورده اند، اظهار داشت: جشنواره جهانی فجر در سالهای برگزاری سکوی خوبی برای معرفی فیلمهای ایرانی به پخش کننده ها و رویدادهای خارجی بوده است. ما با بحران اطلاعات و آمار در کشور مواجهیم و امروز اطلاعات و آمار دقیقی از تعداد فیلمها و مبلغ معامله فیلمها با پخش کننده های خارجی نداریم. این ضعف فرهنگی ما است که دنبال مخفی کردن آمار در هر سطحی هستیم. بنابراین غالبا با آمار واقعی مواجه نیستیم. در حوزه سینما اندکی داستان پیچیده تر هم هست. او ضمن اشاره به ممیزی برخی فیلمها و صدمه هایی که گاهی از این ممیزی ها متوجه فیلمها می شود، اظهار داشت: نهادهایی که مشغول مراقبت از سینما هستند، تعدادشان کم نیست. خیلی از اوقات بعضی از نهادها برش شان حتی بیشتر از سازمان سینمایی است. این معضل کشور ما است که فرهنگ در اولویت عملیاتی هیچکدام از دولت های بعد از جنگ نبوده است، اما همواره مراقبت از آن مهم بوده است! چون که برد بالایی دارد. تمام سیاستمداران ما اگر همه انرژی شان را بگذارند، امکان ندارد موضع شان برد بالای موضع یک فیلمساز موفق ایرانی در یک تریبون جهانی را پیدا کند. از این جهت احساس می کنند باید از سینما مراقبت شود و این مراقبت تبدیل به نظارت های پی درپی شده است. او اظهار داشت: از سوی دیگر در جامعه مدام شاهد شکل گیری دوقطبی هستیم. در این دوقطبی ها هم سیستم های امنیتی و نظارتی هر قطب ضد دیگری کار می کند. گویی با یک گوشت قربانی در میانه این کشمکش ها مواجهیم. در این شرایط اگر مدیر غیرمسلطی که سینما برایش مساله نیست، عهده دار مسئولیت شود، شرایط سخت تر هم می شود. نقش مهم جشنواره ها در اکوسیستم سینما عسگرپور یکی از مهم ترین نقش های جشنواره ها را امکان جریان داشتن اکوسیستم سینما دانست و برای روشن شدن مبحث جشنواره فیلم کن را زیر ذره بین قرار داد: سال ها این اتفاق رخ می داد که فیلمسازان فرانسوی نسبت به برگزاری جشنواره کن معترض می شدند و تاکید داشتند این رویداد ربطی به ما ندارد. جشنواره کن اما از ابتدا تعریفش این بود که در جهت تقویت مبانی امنیتی فرانسه برگزار گردد. تصور کنید رویدادی سالانه با آن تعداد از هنرمند و دوربین های خبری برگزار می گردد. از بیرون حتما این تصور پیش می آید که این کشور، کشور امنی است. سیاستمداران که جای خود ما برای بعضی از همکاران خودمان در سنیما نمی توانیم چنین مفهومی را جا بیندازیم که یک جشنواره جهانی چه کارکردهایی می تواند داشته باشد. همواره تلاش کرده ایم درباره یک اکوسیستم صحبت نماییم که جشنواره جهانی بخشی از آن است. این رویداد می تواند به پیوند بین فیلمسازان ایرانی با بازار جهانی کمک نماید. اگر جشنواره نتواند چنین کارکردی داشته باشد، بهتر است بازار هم نداشته باشد. دبیر جشنواره جهانی فیلم فجر اظهار داشت: در سالهای دورتر نه فقط در سینما که در همه بخش ها اگر قرار بود بخش خصوصی با طرف خارجی وارد مذاکره و معامله شود، نهاد دیگری بعنوان فرد سوم همواره باید حضور می داشت و بنابراین بنیاد فارابی تبدیل به یک منوپل در سینمای ایران شده بود. تاریخ باید درباره این شرایط قضاوت کند. منوپل فارابی از جایی به بعد آزاردهنده شد. ما باید تلاش می کردیم دست فیلمساز ایرانی را در دست طرف خارجی بگذاریم و کنار بکشیم، مگر اینکه خود فیلمساز بخواهد که باشیم. در جشنواره جهانی از زمان آقای میرکریمی تلاش شد که این رویکرد اتفاق بیفتد. فضای امروز با فضای آن سال ها که اینترنت وجود نداشت، بسیار متفاوت شده است. امروز خیلی از فیلمسازان بدون هیچ واسطه ای با رویدادهای خارجی در ارتباط هستند. جشنواره جهانی باید در این راه قدم های بلندتری را بردارد. نقش پررنگ فیلم اولی ها در سینما وی در ادامه درباره نقش پررنگی که سازندگان فیلمهای اول و فیلمهای تجربی در سینمای ایران دارند، اظهار داشت: بعنوان کسی که در کشورهای دیگر به بهانه رویدادهای سینمایی و یا غیرسینمایی حضور داشته ام، در گفتگو با سینماگران خارج از کشور من این جمله زیاد شنیده ام که می گویند ایران بهشت فیلمسازان اول و جوان است. ما مشکلاتی داریم اما اگر در سال ۱۰۰ فیلم ساخته شود، ۳۵ تا ۴۰ تا از این فیلمها کار فیلمسازان اول است. این شرایطی است که سال هاست در کشور شاهد آن هستیم. تعداد فیلمهای کوتاه و تجربی که بسیار بیشتر است. ۳۰ سال پیش در یک مصاحبه مطبوعاتی حضور داشتم. بسیاری از فیلمسازان معتبر امروز، آن زمان فیلم کوتاه می ساختند. در آن نشست اعلام کردیم که ۶۰ فیلم کوتاه در سال می سازیم که برای خارجی ها این آمار قابل باور نبود. امروز هم شرایط همین است و تعداد فیلمهای کوتاه و تجربی در کشور ما بسیار بالا است. من می فهمم که برای برخی افراد ذهنیت خودی و غیرخودی شکل بگیرد، بهترین رویکرد در این شرایط برخورد آماری با وضعیت است. ذهن مان به علت شرایط اجتماعی گاهی تیره و تار می شود. همین ۱۰ سال قبل فیلمهای موفق را لیست نماییم، بعد ببینیم آیا میتوان گفت همه از یک گروه بوده اند. واقعا به این سادگی نمی توان همه چیز را دسته بندی کرد. جشنواره فجر و نام گذاری آن عسگرپور درباره مبحث نام گذاری جشنواره چنین اظهار داشت: زمانی که آقای میرکریمی عهده دار مسئولیت جشنواره جهانی فجر شدند، بحث تغییر نام «فجر» عنوان شد چون که زمان برگزاری این رویداد هم در دهه فجر نیست. تلاش هایی شده بود اما آنها که با ظاهر دلسوزانه می خواهد مدام مراقب سینما باشد، فضایی را به وجود آوردند. گروهی که هم نسبت به برگزاری جشنواره، هم نسبت به تعطیلی آن در بولتن های خود خبرسازی می کنند. آن زمان این گروه شرایطی را به وجود آوردند که گویی این رویداد مقرر است یاد جشنواره تهران پیش از انقلاب را زنده کند. امروز هم طرح مجدد این مورد می تواند همان فضاسازی را به همراه داشته باشد، در حالیکه خیلی از رویدادهای معتبر جهانی با نام شهرهای برگزاری شناخته می شوند، اما ما همچنان در مقطع حساس کنونی هستیم! ۵۸۵۸
این مطلب سام فیلم را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب