برای اصغر شاهوردی
پانزدهمین سالگرد یک حادثه تلخ سینمایی
اصغر شاهوردی امروز ششم آذرماه وارد پانزدهمین سالی می شود که بی صدا و بی حرکت روی تخت افتاده و برای خانواده اش جز تلخی و بی رحمی سینما چیزی باقی نمانده است.
به گزارش سام فیلم به نقل از ایسنا، اصغر شاهوردی- از نخستین صدابرداران سرصحنه سینمای ایران - ششم آذر سال ۱۳۸۶ همزمان با ساخت فیلم «چراغی در مه» به کارگردانی پناه برخدا رضایی و تهیه کنندگی حسین صابری در یک حادثه رانندگی هنگام بازگشت از صحنه گرفتار لطمه دیدگی مغزی شد و از آن روز تابحال در بستر افتاده و همسرش از او پرستاری می کند.
اشرف افشاری با یاداوری ماجرای آن حادثه تعریف می کند: من و اصغر در طول روز مدام در تماس بودیم و وقتی قرار بود برگردد، آگاهی داد که به سمت تهران در حرکت است. در تماس آخرش اظهار داشت که احیانا ساعت یک شب به خانه می رسد. گفتم مگر با جت می آیی؟ اظهار داشت: با راننده ای هستم که پایش فقط روی گاز است. من منتظر بودم که برسد ولی خبری نشد. خوابم برد تا ناگهان ساعت سه نیمه شب بیدار شدم و دیدم هنوز برنگشته. به موبایلش زنگ زدم ولی خاموش بود، تا ساعت 6 که پسرم امیر برای رفتن به دانشگاه بیدار شد، با نگرانی سر کردم و آخر به آقای حسین صابری - تهیه کننده - زنگ زدم که گفت متاسفانه چند نفر از عوامل تصادف کردند و نمی دانند چه اتفاقی افتاده و درحال حرکت به سمت قزوین هستند. ما هم به راه افتادیم و وقتی رسیدیم متوجه شدیم بیمارستان شرایط خوبی ندارد و انگار بیشتر برای مجرم ها بود و بالای سر اصغر هم انترن بود. اصرار کردم که با هلی کوپتر او را به تهران منتقل کنند ولی گفتند پزشک ها اجازه نمی دهند در صورتیکه آنقدر بیمارستان نامناسب بود که برای گرفتن ام.آر. ای باید او را بجای دیگری منتقل می کردند. این شرایط با خونریزی مغزی اصغر آنقدر ادامه داشت که حالش به این روزی رسید که الان پس از 14 سال است، در صورتیکه بعدها پزشک مغز و اعصابش می گفت اگر زودتر می رسید این وضعیت پیش نمی آمد.
او در ادامه گفت وگوی خود با ایسنا با اشاره به این که امروز خود و خانواده اش وارد پانزدهمین سالی می شوند که از این حادثه و تغییر زندگی شان می گذرد، افزود: این 14 سالی که امروز به اتمام رسید، به اندازه همه عمر من گذشته. من 14 سال است که حتی نگذاشته ام او زخم بستر بگیرد و امیدوار هستم شرمنده اش نشوم. تا آن زمان که جان در بدن داشته باشم از اصغر نگهداری می کنم و تابحال اجازه نداده ام که کسی بگوید او را به مرکزی خاص برای نگهداری ببرم. اصغر شاهوردی همه زندگی، ثروت و عشق من است ولی سینمای بی رحم او را از من گرفت. حالا سال هاست که نه خودم روحیه ای دارم، نه بچه هایم.
وی اضافه کرد: همه آن هایی که در این ماجرا سهل انگاری و کوتاهی کردند باید نزد خدا پاسخگو باشند. وقتی این حادثه صورت گرفت من در دهه 40 زندگی ام بودم و الان 62 ساله هستم. شرایط سختی دارم ولی چون همسرم را دوست دارم تحمل می کنم، اما نگرانم که به لحاظ جسمی تا چه زمان توان خواهم داشت.
افشاری که خودش به تنهایی اصغر شاهوردی را برای تزریق واکسن کرونا برده است، اظهار داشت: هر بار حرکت و تکان دادن او توان زیادی از من می گیرد ولی خدا را شاکرم و فکر می کنم مرا دوست داشته که می توانم کنار اصغر باشم. مطمئن هستم اگر چنین اتفاقی برای من هم می افتاد، او عاشقانه از من مراقبت می کرد. اصلا مگر چند اصغر شاهوردی در سینما داشتیم؟ چرت نبود که داریوش مهرجویی فقط با او کار می کرد و می گفت مثل شاهوردی نداریم، اما افسوس که سینما ضربه بدی به ما زد.
او در آخر افزود: متاسفانه کرونا موجب شد دید و بازدیدها کم شود در صورتیکه قبلا هر دوست و همکاری که می آمد روحیه شاهوردی کاملا تغییر می کرد. الان بااینکه متوجه حرف ها می شود ولی نمی تواند صحبت کند و آنچه هم گاهی می گوید بیشتر خودم متوجه می شوم. ای کاش مسئولان دست کم حالی می پرسیدند و از همین جا از وزیر ارشاد جدید تقاضا می کنم که از نزدیک بیاید و وضعیت شاهوردی را ببیند.
شاهوردی سابقه صدابرداری فیلم هایی همچون «هامون»، «پری»، «لیلا»، «قرمز»، «باشو غریبه کوچک»، «اجاره نشین ها»، «شاید وقتی دیگر»، «کیمیا»، «سارا»، «بانو»، «زیر پوست شهر» و «خانه دوست کجاست؟» را در کارنامه کاری خود دارد.
این مطلب سام فیلم را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب