بررسی عملکرد یک سال مدیریت محمد خزاعی در سازمان سینمایی
سام فیلم: روزنامه همشهری به مناسبت حضور یکساله محمد خزاعی مدیر سازمان سینمایی به کارنامه کاری او پرداخته است.
هفتم مهرماه۱۴۰۰، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی محمد خزاعی را به سمت رییس سازمان سینمایی منصوب کرد؛ قبل از آن بارها صحبت از حضور خزاعی در سازمان سینمایی به گوش رسیده بود ولی گفته می شد مذاکرات این دو نتیجه بخش نبوده و مدیریت خزاعی بر سینمای ایران منتفی شده است. صحبت از گزینه های دیگری در بین بود که خبر رسید در نهایت اسماعیلی، وزیر ارشاد به همان گزینه قبلی بازگشته است و اینطور شد که خبر حضور تهیه کننده «قلاده های طلا» در سازمان سینمایی روی خروجی خبرگزاری ها رفت. انتخاب محمد خزاعی به عنوان تهیه کننده سینمایی که سابقه دبیری چند دوره جشنواره فیلم فجر و جشنواره فیلم های دفاع مقدس را در کارنامه داشت، امیدبخش بود. فردی از جنس سینما با سابقه مدیریت فرهنگی که مناسب ترین گزینه دولت سیزدهم برای تصدی ریاست سازمان سینمایی بود. هرچند مشکلات انباشت مشکلات سینمای ایران بعد از ۲سال کرونا، نشان می داد خزاعی مسیر دشواری را پیش رو دارد.
تصمیم به انحلال جشنواره جهانی
۱ انحلال جشنواره جهانی فیلم فجر یکی از جنجالی ترین تصمیمات محمد خزاعی بود. ۴آبان۱۴۰۰ رییس سازمان سینمایی اعلام نمود: «پیرو بررسی کارگروه مطالعه و ارزیابی جشنواره ها و بنا به مطالبه های صنوف و سینماگران کشور در سالهای قبل، سازمان سینمایی به این جمع بندی رسیده است که ۲جشنواره ملی و جهانی فجر را بصورت یکپارچه تحت عنوان «جشنواره بین المللی فیلم فجر» برگزار کند.» بدین سان داستان برگزاری جشنواره جهانی فیلم فجر به انتها رسید. جشنواره جهانی فیلم فجر دستاورد سازمان سینمایی دولت یازدهم بود. تفکیک بخش بین الملل از بخش ملی به تولد جشنواره ای انجامید که با تمام ایرادهای وارده بر آن، اعتبار بین المللی یافته بود. جشنواره ای که بتازگی به عضویت فیایف (فدراسیون بین المللی انجمن تهیه کنندگان فیلم) درآمده بود. واقعیت این است که همیشه بخش بین الملل زیر سایه بخش ملی قرار داشت و پس از راه اندازی جشنواره جهانی، هم فرصت و مجال بیشتری برای فیلم های ایرانی در جشنواره ملی فجر فراهم می شد و هم بخشی که عملا زائد بود برای خود هویتی مستقل یافته بود. به شیوه برگزاری جشنواره جهانی فیلم فجر انتقاداتی وارد بود ولی متوقف کردنش هم حکم بازگشت به گذشته را داشت. اقدامی که بیشتر با مخالفت مواجه گردید و حتی رسانه هایی که بارها نسبت به عملکرد جشنواره جهانی انتقاد وارد کرده بودند هم منتقد اقدام رییس سازمان سینمایی شدند. مهر در تحلیلی با اشاره به عضویت جشنواره جهانی فجر در فیایف چنین آورد: «اهمیت این ثبت جهانی و پیوستن به فیاپف در آنست که بگفته دبیران این رویداد تنها ۱۶رویداد معتبر در سطح جهان توانسته اند به این جایگاه برسند. اتفاقی که می توانست دروازه ای برای مطرح شدن سینمای ایران در سطح جهان شود. حالا اما با ادغام این ۲بخش، سرنوشت این مساله هم در هاله ای از ابهام قرار دارد، رویدادی که توانسته گامی بلند در ثبت جهانی بردارد تنها یک سال پس از موفقیتش بلافاصله در تقویم سینمایی جابه جا می شود که اتفاقا یکی از اساسی ترین دلیلهای در تأخیر این ثبت همان تاریخ برگزاری اش بود. ادغام باردیگر بخش ملی و جهانی فیلم فجر، به تعبیری به مفهوم انحلال «فجر جهانی» می تواند قلمداد شود و این اتفاق یعنی یکی از دستاوردهای سینمای ایران در سال قبل در تصمیم گیری تازه مدیران سینمایی بطور کامل نادیده انگاشته شده است. محمد خزاعی حالا باید روشن سازد که راه حلش برای بازکردن این گره چیست و آیا اساسا این امر برایش موضوعیت دارد یا نه.»
سفرهای استانی
۲ این را می توان با قاطعیت اعلام نمود که هیچ کدام از مدیران دولت سیزدهم به اندازه رییس سازمان سینمایی به سفرهای استانی نرفته است. خزاعی سفرهای استانی اش را چند ماه پس از حضور در ساختمان میدان بهارستان شروع کرد و در مدت چندماه در خیلی از نقاط کشور حضور یافت؛ از این جهت خزاعی رکورددار سفرهای استانی میان دولتمردان است. مروری بر آنچه در گزارش های رسانه ها از این سفرها انتشار یافته نشان میدهد که رییس سازمان سینمایی با استراتژی مشخص و مدونی از شهری به شهری دیگر رفته است.
عدالت محوری و پشتیبانی از سینماگران شهرستانی ۲محور تکرارشونده صحبت های خزاعی در تمام سفرهای استانی اش است. ایجاد امید و پویایی در هنرمندان خارج از مرکز که بطور معمول در حاشیه هنرمندان پایتخت نشین قرار می گیرند، از برنامه های سازمان سینمایی دولت سیزدهم است که خزاعی در سفرهای استانی اش آنرا پیگیری می کند.
تشکیل شورای راهبردی برای باز کردن کلاف پیچیده اکران
۳ انبوه فیلم هایی که در زمان کرونا پشت خط اکران قرار گرفته بودند را می توان یکی از مهم ترین چالش های مدیریتی سازمان سینمایی در دولت سیزدهم دانست. بیش از ۲۰۰فیلم آماده اکران که اغلب هم در دولت قبلی پروانه گرفته و تولید شده بودند، صفی طولانی و بی سابقه در تاریخ سینمای ایران تشکیل داده بودند؛ صفی که محصول دست کم یک سال ونیم تعطیلی اکران بودند. در حقیقت اکران عمومی از اسفند۱۳۹۸ تا اواخر تابستان۱۳۹۹ تقریباً تعطیل بود و معدود فیلم های اکران شده در این ایام نیز با شکست روبه رو شده بودند. حالا همه این فیلم ها با شروع مدیریت محمد خزاعی که با فروکش کردن پاندمی کرونا همراه بود آماده اکران عمومی بودند. ضمن این که در این فاصله هم آثاری پروانه ساخت گرفته و در مراحل مختلف تولید قرار داشتند. ماموریت دشوار شورای صنفی نمایش برای سامان دادن به وضعیت اکران عمومی و حاشیه هایی که در پی اعلام سریع فیلم «لامینور» داریوش مهرجویی به عنوان یکی از آثار اکران نوروزی پیش آمد، خزاعی را به این نتیجه رساند که یک نهاد بالادستی برای شورای صنفی بوجود آورد. خزاعی در حکم اعضای شورای راهبردی اکران این وظایف را برای این شورا تعریف کرد: «بررسی و ایجاد راهکارهای مؤثر در تامین نیازهای نمایش، پیشنهاد شیوه های حمایتی اکران فیلم های سینمایی، برنامه ریزی اکران فیلم های تولید شده دوران کرونا، تدوین و اصلاح بخشنامه شورای صنفی نمایش، تقویت و توسعه بازار داخلی سینمای ایران، صیانت از حقوق مخاطبان سینمای ایران، توجه به اولویت های فرضی کشور در برنامه ریزی و تدوین بخشنامه اکران.» تشکیل شورای راهبردی اکران، عملا چندماهی شورای صنفی نمایش را به حاشیه راند و در این فاصله گفته می شد بیشتر تصمیمات درباره ی اکران فیلم ها، در سازمان سینمایی گرفته می شود. تا این که اعضای جدید شورای صنفی نمایش انتخاب و دور تازه کارهای این شورا با شتاب بخشیدن به اکران فیلم های در نوبت نمایش عمومی شروع شد. در ماه های اخیر شاهد شلوغ ترین اکران سالهای پس از انقلاب بوده ایم. اکران شلوغی که نتیجه اش نارضایتی اغلب صاحبان فیلم ها از کمبود سالن و سانس مناسب می باشد. این را هم باید اظهار داشت که در شرایطی که بگفته یکی از مدیران سینمایی بیش از ۱۷۰فیلم متقاضی اکران عمومی هستند، هر تصمیمی در این خصوص، با مخالفت هایی همراه خواهد شد. باز کردن کلاف پیچیده اکران که در نهایت نه از عهده شورای راهبردی برآمد و نه شورای صنفی نمایش توانست راه حل مناسبی برای آن بیابد، یکی از مهم ترین مشکلات رییس سازمان سینمایی است؛ مشکلی که از دوره قبلی روی دوش محمد خزاعی و همکارانش قرار گرفته است.
مرکز گسترش؛ متولی هنر و تجربه
۴ یکی از تصمیمات مهم محمد خزاعی تغییر مدیریت گروه هنر و تجربه بود. رییس سازمان سینمایی مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی را به عنوان متولی اکران فیلم های هنری و تجربی معرفی نمود. تصمیمی که واکنش های متفاوتی را در پی داشت. گروه هنر و تجربه در دوران مدیریت حجت الله ایوبی، رییس سازمان سینمایی دولت یازدهم تشکیل شد؛ گروهی که در سالهای اول فعالیتش امیدهایی برانگیخت و خیلی ها آنرا مهم ترین دستاورد دوران مدیریت ایوبی می دانند. با کنار رفتن ایوبی از سازمان سینمایی، مدیران بعدی به مرور چتر حمایتی شان را از گروه هنر و تجربه کوتاه و کوتاه تر کردند. بطوریکه در سالهای پایانی دولت دوازدهم، از هنر و تجربه فقط یک نام باقی مانده بود. خزاعی تصمیم گرفت برای تقویت این گروه، مؤسسه هنر و تجربه ایرانیان را زیرمجموعه مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی قرار دهد: «مرکز گسترش از این پس مدیریت، هماهنگی و نظارت بر کارهای این حوزه و همچنین، وظیفه حمایت و کمک به چرخه اکران فیلم های هنری و تجربی را بر عهده خواهد داشت. در فصل جدید پشتیبانی از اکران آثار هنری و تجربی، در کنار مؤسسه هنر و تجربه ایرانیان، کلیه مؤسسات و دفاتر پخش و اشخاص حقیقی و حقوقی علاقمند هم می توانند در این حوزه حضور پیدا کنند و هیچ مجموعه ای بصورت انحصاری دراین زمینه فعالیت نخواهد داشت.»
آنچه رییس سازمان سینمایی به عنوان پویایی و تحول در فعالیت گروه هنر و تجربه نام برده بود، هنوز نمود چندانی نداشته است. بنظر می رسد که مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی همچنان درحال سپری کردن دوران گذار است و برای مشاهده نتیجه عملکرد گروه هنر و تجربه با مدیریت این مرکز، باید کمی صبوری پیشه کرد. تا این جای کار فقط لوگوی هنر و تجربه عوض شده که البته عده ای اعتقاد دارند لوگوی قبلی شکیل تر و بهتر بود. بغیر از این، مرکز گسترش به عنوان متولی گروه هنر و تجربه، جلسات مختلفی با کارشناسان و صاحب نظران و فیلمسازان برگزار کرده و به لطمه شناسی مشکلات و موانع و چالش های پیش روی عملکرد این گروه پرداخته است؛ قاعدتا خروجی این جلسات کارشناسی باید در دور تازه فعالیت گروه هنر و تجربه مشاهده شود.
ممنوع الکارهای سینما؛ اسامی ای که اعلام نشدند
۵ ماجرا از حاشیه های حضور فیلم ها و فیلمسازان ایرانی در جشنواره کن شروع شد؛ بطور مشخص حضور فیلم «برادران لیلا» در بخش مسابقه جشنواره فیلم کن که بدون دریافت پروانه از سازمان سینمایی راهی فستیوال شد. مجموعه اتفاق های رخ داده در حاشیه برگزاری جشنواره و اظهارنظرهای عوامل سازنده برادران لیلا، به جنجال هایی دامن زد که نتیجه اش به محاق رفتن فیلم بود و در مرحله بعد حاشیه ها و شایعات درباره ی ممنوع الکار شدن تعدادی از عوامل سازنده فیلم به راه افتاد و پس از آن ماجرای متروپل آبادان پیش آمد و اطلاعیه ای که ۱۷۰سینماگر آنرا امضا کردند. خزاعی ۲۵مرداد در گفت و گو با خبرنگاران وعده داد تا یک هفته دیگر اسامی ممنوع الکارهای سینما اعلام می شود. رییس سازمان سینمایی اظهار داشت: «یک سری از دوستان برای بیانیه ۱۷۰نفر و یک سری دیگر از دوستان نیز در حاشیه جشنواره فیلم کن گرفتار مشکلاتی شده اند. در این جهت و درباره ی بیانیه ۱۷۰نفر درخواستی کردیم که گفتند این جریان مربوط به سازمان سینمایی نیست، همین طور از کسانی که این بیانیه را امضا نکرده و اطلاعی نسبت به آن نداشتند خواستیم رسما اعلام کنند تا گرفتار مشکلات عدیده نشوند اما این که کدامیک از این دوستان ممنوع الکار هستند، تا آخر هفته آتی رسما اعلام می شود.» پس از این صحبت ها رسانه ها آغاز به گمانه زنی درباره ی ممنوع الکارهای سینما کردند. در طول این ۴دهه سینماگران بسیاری ممنوع الکار شده بودند ولی هیچ گاه اسامی بصورت رسمی اعلام نمی شد. بنا بر این صحبت های خزاعی عجیب به نظر می رسید. در نهایت هم ماجرا به سکوت اجرا شد. ماجرای اعلام اسامی ممنوع الکارهای سینما را شاید بتوان عجیب ترین رفتار مدیریتی خزاعی دانست.
۵۵۵۵
منبع: samfilm.ir
این مطلب سام فیلم را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب