مجید برزگر در گفت وگو با ایسنا:
این یك اخطار جدی است!
به گزارش سام فیلم به دنبال سیاست كوچك سازی دولت و برنامه های سازمان سینمایی برای ادغام برخی موسسات و نهادهای زیرمجموعه این سازمان، مجید برزگر با تاكید بر اینكه ˮهیچ كدام از این روشها چاره نیست بلكه حذف صورت مسئله استˮ اعتقاد دارد با هیئت امنایی شدن انجمن سینمای جوان؛ فیلم كوتاه به دورترین مسئله در ذهن مسئولین تبدیل خواهد شد.
به گزارش سام فیلم به نقل از ایسنا مجید برزگر نویسنده، كارگردان و تهیه كننده سینمای ایران از اعضای قدیمی انجمن سینمای جوانان ایران است و فعالیت خویش را از سال ۱۳۶۷ در سینمای جوان همدان آغاز می كند. او فیلم های «فصل باران های موسمی»، «پرویز»، «یك شهروند كاملا معمولی» را ساخته و فیلم های بلند و كوتاه دیگری را هم بعنوان تهیه كننده در كارنامه اش دارد؛ سالها مدرس انجمن سینمای جوان بوده و در دوره های مختلف جشنواره فیلم كوتاه بعنوان داور حضور داشته است.
برزگر كه انجمن سینمای جوان را «خانه دوم» خودش و بسیاری دیگر از سینماگران امروز می خواند در گفت وگویی با ایسنا، با اشاره به سیاست دولت و سازمان سینمایی در خصوص كوچك سازی و ادغام بعضی از سازمان ها، درباره شرایط انجمن سینمای جوان توضیح داد: این یك خطای استراتژیك است. یه اشتباه از جانب سازمان سینمایی. ببینید! طرحی می آید و بر مبنای طرحی كه عرضه شده، بنا است تا ارتباط دفاتر انجمن سینمای جوان كه در شهرستان ها هستند با تهران و ستاد مركزی قطع شود و آنها به شیوه هیئت امنایی اداره شوند. به این مفهوم كه لابد از اداره ارشاد استان، استانداری و جاهای دیگر كه در شهرها وجود دارد یك نفر انتخاب گردد و مراكز به صورت هیئت امنایی اداره شوند. حالا سوال اینجاست كه به صورت مثال معاون سیاسی استاندار یك استانِ پرمسئله و حساس، چقدربرای این مورد فرصت دارد؟ چقدر دغدغه سینما دارد؟ چقدر دغدغه فیلم كوتاه دارد؟ و اصلا بین تمام گرفتاری های یك استان چقدر فرصت می كند به سینمای جوان فكر كند و اصلا چقدر تخصص دارند؟ آیا فرصت پیدا خواهند كرد جلساتشان را حتی شش ماه یكبار برگزار كنند؟ همه اینها به كنار، لابُد این مجموعه نیاز به دفتر و نیرو و منشی و حسابرس و... هم دارد. این شیوه نه تنها مجموعه را كوچك نمی كند بلكه آنرا كلاف سردرگمی خواهد نمود كه مسیر اصلی اش را گم خواهد نمود. این همان خطری است كه سینمای جوان تهران را هم تهدید می كند و من نگرانم كه نكند این اتفاقات و تغییرات به دفتر اصلی هم وارد شود و ستاد مركزی سینمای جوان هم منحل شود.
وی در ادامه صحبت هایش بیان كرد: من مخالف این اتفاق برای سینمای جوان هستم اما موافق كوچك سازی دولت در شكل كلی آن هستم. فیلم كوتاه باید شامل چتر حمایتی دولت باشد. در همه جای دنیا هم همین طور است و حوزه فیلم كوتاه نیاز به حمایت وسیعی دارد و اتفاقاً شاید بخش های دیگر سینما نیاز به این حمایت ها نداشته باشند. سینمایی كه امروز با حضور سرمایه گذاران كوچك و بزرگ حمایت می شود چه نیازی به این دم و دستگاه بزرگ در دولت دارد؟ دستگاه های عریض و طویل دولتی دیگری در این سیستم وجود دارند كه بازدهی كمی هم دارند و اتفاقاً نسبت به بودجه دریافتی شان و تعداد كاركنانشان خیلی قابل بررسی و نقد هستند. حالا سازمان سینمایی دست روی جایی(انجمن سینمای جوان) گذاشته است كه می دانید بودجه سالانه اش حدود ۱۲ تا ۱۴ میلیارد است _كه امروز به اندازه ساخت ۲ فیلم سینمایی بلند است_ این مجموعه وسیع، ۷۰ دفتر در سراسر ایران دارد كه پاتوق و محلی است برای كشف سینماگران و همه این ۷۰ دفتر حدود ۱۸۰ نفر كارمند دارد. یعنی اگر این ۱۸۰ نفر در ۷۰ دفتر تقسیم شوند شاید به كمتر از سه نفر در هر دفتر برسد در حالیكه به صورت مثال فقط در یك ساختمان فارابی ۱۸۰ نفر كار می كنند! جاهای دیگر را بررسی كنید تا بدانید نسبت ها چگونه است و این ۱۸۰ نفر برای تمام انرژی و شور وشوقِ بی انتها سینماگران جوان در گوشه و كنار این سرزمین، چگونه فعالیت می نمایند.
این كارگردان با تاكید بر این سوال كه "امروز بار اصلی سینمای ایران بر دوش چه كسی است؟" افزود: گمان كنم بر دوش بخش خصوصی و ارگان ها و موسسات است تا جایی مثل بنیاد فارابی. اما با تمام این حرفها حتی فارابی هم باید بماند. كافی است به صدا و سیما، تعداد كارمندانش و البته خروجی و تاثیرش نگاه نماییم. همین طور به خیلی از نهاد ها، به بودجه هایشان. به كاركنانشان، به خروجی شان! چرا كسی خروجی و محصولات و تاثیرات را بررسی نمی كند؟ چرا كسی نقش دیپلماسی فرهنگی سینمای ایران را بررسی نمی كند؟ كدام ارگان و نهاد و مجموعه توانسته به اندازه سینمای ایران، هر روز و مُدام نام ایران را در گوشه ای به صدای بلند بخواند؟ چه سینمای بلند و چه سینمای كوتاه ما؟ سینمای كوتاه ایران دست كم با هزار حضور بین المللی در سال، به صورت متوسط روزی سه بار نقش ایران را در مناسبات سینمایی یادآوری می كند. آیا این اتفاق كمی است؟ می شود نقش سینمای جوان را نادیده گرفت؟
وی اظهار داشت: این یك اخطار جدی برای طراحان این طرح است كه با اجرای آن امكان دارد مجموعه ای را از دست دهند كه به شدت در این سالها اثرگذار بوده است. نیروهای موثری برای سینمای امروز ایران تربیت كرده است. اسامی موثری كه نمی توان امروزِ سینمای ایران را بدون آنها تصور كرد! از طرفی این ایده هیئت امنایی كردن انجمن سینمای جوان درست نیست و سبب افزایش تعداد كاركنان هم خواهد شد و اگر قرار باشد هر شهر تولیدات خاص خودش را داشته باشد، مبحث حسابرسی و ذیحسابی مطرح می شود؛ دفتر و حساب و منشی می خواهد. حتما چیزی بیش تر این خواهد شد. حذف انجمن سینمای جوان مثل این می ماند كه ما بگوییم كشور به رمان و داستان كوتاه و ادبیات و شعر نیازی ندارد چون در چرخه صنعت و اقتصاد حضور ندارند! زبان فارسی چه می شود؟ این حرف كاملا بی ربط است، مگر می شود كشوری به این ها نیاز نداشته باشد حتی اگر تیراژ كتابش كم باشد. یا مثل این می ماند كه بگوییم مردم دیگر چون اخبار را از راه فضای مجازی می خوانند و چون كاغذ هم گران است نیازی به روزنامه نداریم. در نهایت هیچ كدام از این روشها چاره نیست بلكه حذف صورت مسئله است و درنهایت میتوانم بگویم كه اجرای این طرح تاسف برانگیز است و در بهترین حالت فكر می كنم كه به درستی كارشناسی نشده است! من موافق تغییرات و بازبینی هایی در خود مجموعه فیلم كوتاه و انجمن سینمای جوان هستم. حتما هم دوستان ما در سینمای جوان ایده هایی دارند و باید صدمه شناسی های دقیقی صورت بگیرد، اما حذف آن اشتباه است.
این فیلمساز درباره تبعات احتمالی هیئت امنایی شدن انجمن و واگذاری تصمیم گیری برای ساخت فیلم های كوتاه، مستند، سریال ها و... به هر شهرستان، بیان كرد: اتفاقی كه می افتد این است كه یك شهر تمام بودجه خویش را جمع می كنند و از یك كارگردان از تهران دعوت می كند، تعدادی هنرپیشه هم می آورد و تلاش می كند یك فیلم بسازد، فقط یعنی می خواهد با ستارگان عكس بگیرد! نتیجه هم اصلا مهم نیست. مطمئنم در این شرایط فیلم كوتاه به دورترین مسئله در ذهن مسئولین تبدیل خواهد شد و آنها اساساً متمایل خواهند بود كه بیشتر ویترین خویش را حفظ كنند و حواس شان به گیشه باشد و می دانیم كه آن روش تولید، گیشهای نخواهد داشت.
او افزود: اگر بحث صنعتی شدن سینما را داریم باید در واقع جریان اصلی سینما صدمه شناسی شود و نه انجمن سینمای جوان. می دانید و می بینید بازدهی انجمن سینمای جوان بسیار بیشتر از شرایط و امكاناتی است كه در اختیارش قرار گرفته. می خواهم نكته دیگری بگویم و آن این است كه خیلی از ما _ كسانی كه كارشان را در این انجمن- آغاز كرده ایم _ بدون هیچ هزینهای، همچنان ارتباط خویش را با این انجمن حفظ كردیم. ما در آموزش، ورك شاپ ها، جشنواره ها، قرارها و پاتوق هایی كه هر سال برگزار می گردد كنار آن ۱۸۰ نفریم، بی آنكه هزینه ای به مجموعه اضافه شود! آیا می شود از این سرمایه و این موقعیت به راحتی چشم پوشید؟ بدون شك و با قاطعیت می توان اظهار داشت كه انجمن سینمای جوان از نظر مالی، باری بر دوش دولت نبوده و نیست. جایی كه بیشترین نشاط را در طول سال در سراسر این سرزمین منتشر می كند.
این كارگردان و تهیه كننده تصریح كرد: امروز و در شكل فعلی یك نظام ارگانیك وجود دارد كه فیلمسازان و دفاتر با ستاد در ارتباط هستند و با نظم كارها انجام می شود، فیلم ها تولید می شوند، ارتباط با بخش آموزش وجود دارد و ستاد بعنوان مغز مجموعه كارها را پیش می برد. بنابر این اگر قرار باشد ستادی وجود نداشته باشد و مثلا جشنواره فیلم كوتاه یكی از رویدادها در امور جشنواره ها شود ارتباط تمام سینماگران با این مجموعه قطع می شود و فقط به ارسال فیلم محدود خواهد شد و این ارتباط گرم و صمیمی كه سبب رشد فیلمساز می شود و حتی فیلتری است كه می تواند سطح آثار را ارتقا دهد از دست خواهد رفت و بحث آموزش كه امكانی را در شهرستان ها و حتی تهران بوجود آورده كه افراد متخصص و تحصیل كرده به وجود بیایند، كنسل خواهد شد.
مجید برزگر در انتها صحبت های خود بیان كرد: وقتی كه سرپرست سازمان سینمایی دستور انجام این كار را می دهد و از آن طرف و در مخالفت نماینده های مجلس هم واكنش نشان می دهند، مشخص می شود مبحث جدی است. با این وجود كاش به تصحیح ساختارها بپردازیم و نه حذف آن.
این مطلب سام فیلم را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب