گفت وگوی ایسنا با تهیه كننده درساژ
فیلمی كه تبلیغ می گردد اما اكران نیست!، این عادلانه نیست
به گزارش سام فیلم تهیه كننده فیلم سینمایی «درساژ» بیان كرد: این فیلم قرار بود چهارشنبه ۱۲دی ماه روی پرده برود اما از سوی شورای عالی اكران به ما گفته اند چون فیلم قبلی هنور در حال فروش است، امكان نمایش به «درساژ» داده نشد. سوال اینجاست فیلمی كه در بیشتر جشنواره های خارجی مورد توجه قرار گرفته، چطور در داخل كشور باید تا این حد مورد بی مهری قرار بگیرد؟
سمیرا برادری تهیه كننده فیلم سینمایی «درساژ» در گفت وگویی با ایسنا درباره علت شروع تبلیغات شهری این اثر با وجود آن كه هنوز در سینماها روی پرده نرفته است، توضیح داد: ما بر مبنای زمان بندی دقیق و قطعی ای كه از سوی پخش به ما گفته شده بود، تبلیغاتمان را آغاز كردیم. در واقع یك آژانس تبلیغاتی حرفه ای در كنار این كار وجود دارد اما متاسفانه زمان اكران به تعویق افتاد و این مشكل را به وجود آورد. در واقع شرایطی بوجود آمد تا تبلیغات كالایی در سطح شهر پخش شود كه هنوز عرضه نشده.
او با اشاره به امكانات تبلیغاتی كه برای این اثر در نظر گرفته شده، بیان كرد: امكانات تبلیغاتی و هزینه برای آثار سینمایی با عنایت به شرایط اقتصادی كنونی بسیار دشوار است و همیشه برای همه فیلم های اجتماعی وجود ندارد. بویژه كه این فیلم از رانتی بهره نمی برد و كاملا مستقل است، خوشبختانه این فیلم، چنین شانسی را داشته و كوشیده به مخاطب احترام بیشتری بگذارد اما حالا چه كسی پاسخگوی ضرری است كه به ما خورده است؟ اگر ما از زمان اكران فیلم مطمئن نبودیم اساساً تبلیغات را آغاز نمی كردیم ما بر مبنای زمان قطعی كه به ما اعلام شده بود تبلیغات و برنامه ریزی های مان را آغاز كردیم. افتتاحیه این اثر برگزار شد، مدت زمان زیادی هم روی كمپین این اثر كار شد و كنداكتور مشخصی برای آن داشتیم. متاسفانه به صورت مشخص هیچ كسی مسئولیت آنرا به عهده نمی گیرد.
این تهیه كننده درباره علت به تعویق افتادن اكران این اثر هم توضیح داد: از سوی شورای عالی اكران به ما گفته اند، فیلم كمدی ای كه پیش از ما روی پرده قرار داشته، هنوز در حال فروش است و از كف فروش نیفتاده به همین علت نمایش آن ادامه پیدا كرده است. «درساژ» قرار بود چهارشنبه ۱۲دی ماه جایگزین فیلم سینمایی «میلیونرمیامی» در گروه زندگی شود. با وجود آنكه من ارادت خاصی به آقای احمدی بعنوان كارگردان این اثر دارم و از فروش این فیلم بسیار خوشحالم، اما باید عدالت و قانونی هم وجود داشته باشد و همانطور كه از آن آثار حمایت می گردد تا بتواند اكرانش را ادامه دهد، برای پشتیبانی از قراردادی كه با فیلم ما هم بسته شده باید قانونی وجود داشته باشد.
وی ادامه داد: این اثر درنهایت قرار شد با یك هفته تاخیر، ۱۹ دی ماه روی پرده برود و واقعا نمی دانیم در این فرصت محدود كه تا شروع جشنواره فجر باقی مانده است، چه بلایی بر سر فیلم ما خواهد آمد. مبحث دیگری كه به آن فكر كردیم انصراف از اكران بود، اما هنوز به قطعیت نرسیده ایم چونكه اگر انصراف دهیم، معلوم نیست كه آیا اتفاق بهتری برای ما رخ خواهد داد یا خیر. ما هزینه زیادی را برای تبلیغات اختصاص داده ایم و آسیبی كه از اكران نشدن آن خواهیم خورد امكان دارد از اكران شدن فیلم هم بیشتر باشد.
برادری با اشاره به اینكه تبلیغات زودهنگام سبب سردرگمی مخاطبان شده است، عنوان كرد: این سردرگمی برای ما هم بعنوان صاحبان آثار به وجود آمده. در واقع سیستم پخش سینمایی ما با عنایت به استراتژی كه نسبت به فیلم های كمدی پیش گرفته سبب به وجودآمدن یك چرخه معیوب شده است و سینمای اجتماعی یا غیركمدی را به حاشیه كشانده. در این میان، هم سرمایه گذار دلسرد می گردد و هم مخاطبانی كه به دنبال محتوای دیگری در سینما می گردند.
این تهیه كننده افزود: به نظر می آید این فرایند در بلند مدت سبب صدمه دیدن به سینما می گردد. بدنه سینما با شرایطی كه به وجود آورده است به شكلی فرهنگ سازی دست زده كه سلیقه مخاطب سینما را به سمت فیلم های كمدی برده است. البته من مخالف ساخت و نمایش چنین آثاری در سینما نیستم چون كه مخاطب در زیر فشارهای اجتماعی نیاز به دیدن این آثار هم دارد. با این وجود طبیعتاً سینمای اندیشمند، كمترین درخواستش این است كه به درستی و عدالت با همه آثار برخورد شود و مسئولیت پذیری مدیران نسبت به این آثار، اهمیت دادن به سینمایی است كه بعد از گذر زمان در تاریخ سینما ماندگار خواهند شد.
او درباره مبحث این فیلم هم اظهار داشت: مخاطب این اثر علاوه برآنكه والدین ونوجوانان، همه اقشار هستند. طبق صحبت هایی كه با جامعه شناسان داشتیم آنها بیان می كردند، طلاق و دیگر موضوعاتی كه در فیلم های ایرانی به اسم مساله اجتماعی به آن پرداخته می شود، در حقیقت صدمه اجتماعی نیستند، بلكه فاصله بین نسلی پس از مهاجرت مهمترین صدمه اجتماعی به شمار می آید. اصولاً سینمای ما نسبت به پرداختن به موضوعات اجتماعی بسیار محدود و ضعیف رفتار می كند.
سمیرا برادری در انتها اظهار داشت: متاسفانه در شرایط فعلی بدنه نحیف سینمای اجتماعی زیر بار سینمای كمدی له می گردد و به همین شكل ذائقه مخاطب هم تغییر می كند. در این شرایط بطور قطع در چند سال آینده ما با فیلمسازانی در این عرصه روبرو می شویم كه انگیزه خویش را از دست داده اند. فكر می كنم با این وضعیت حتی فیلمسازان اول هم دیگر رغبتی برای ساخت آثار اجتماعی ندارند. در این چرخه معیوب كه فقط گیشه و سالن های سینمایی در اختیار آثار كمدی است، بطور قطع جایی برای فیلم هایی از جنس «درساژ» كه دغدغه نسل جدید جامعه را دارد باقی نمی ماند. توقع من بعنوان یك فیلمساز، توجه و دقت نظر بیشتر مسئولین به فیلم های اجتماعی است و فراهم كردن شرایط درست برای اكران چنین آثاری. فیلمی كه در بیشتر جشنواره های خارجی دیده شده و مورد توجه قرار گرفته است چطور در داخل كشور باید تا این حد مورد بی مهری قرار بگیرد؟
این مطلب سام فیلم را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب