محمد رحمانیان در حمایت از جوان مشهدی نوشت
با عفو مسعود حكم آبادی، ما را شاد سازید
به گزارش سام فیلم بعد از اعلام محكومیت مسعود حكم آبادی به سه سال زندان، محمد رحمانیان نمایشنامه نویس و كارگردان تئاتر با نگارش یادداشتی، خواهان آزادی این هنرمند و تهیه كننده تئاتر شد.
بهمن سال قبل بعضی از گروه های متقاضی شرکت در جشنواره تئاتر فجر به علت سوگواری آن زمان، ترجیح دادند در این دوره جشنواره شرکت نکنند. اخیرا اعلام شده یکی از انصراف دهندگان از فجر که جوانی است مشهدی به نام مسعود حکم آبادی به سه سال زندان محکوم شده است. این جوان که تهیه کننده تئاتر است، قرار بود از مشهد در جشنواره تئاتر فجر شرکت نماید.
بعد از اعلام حکم او، محمد رحمانیان در پشتیبانی از این هنرمند یادداشتی را در اختیار ایسنا گذاشت که در ادامه می خوانید:
«در خرداد ۱۳۹۱، در یادداشتی با عنوانِ «چشمه و آبِ گِلآلود» نوشتم: ... یک سالی است که مشغول تحقیق و پژوهش برای نوشتن نمایش نامه ی «صدّام» هستم و گمان می کنم، برای تکمیل تحقیقاتم به زمانی بیشتر از این نیاز دارم. در طول پژوهش هایم به دورنمایی دست یافته ام از خون ریزترین حاکم مستبد همه ی دوران ها. اما در خلال نگارش نمایش نامه با خود عهد بسته ام کوچک ترین توهینی به این شخصیت و همفکرانش روا ندارم و بی هیچ داوری به نوشتن یافته هایم بنشینم. در مورد پرسوناژی صحبت می کنم که نیم میلیون از مردان و زنان سرزمینم را به خاک وخون کشاند، و به همین اندازه مجروح و معلول و اسیر و مفقودالاثر، ارمغان هشت سال جنگی بود که بر ما تحمیل کرد. از تعداد آوارگان عدد صحیحی در دست نیست، همین طور میزان فجایع نسل کشی و استفاده از سلاح های شیمیایی. ارقامی که از خسارات اقتصادی حکایت می کنند بهت آور و حیرت انگیزند. و خسارات اجتماعی در حساب نمی گنجند. با همه ی این ها، نمایش نامه ی طولانی «صدّام» را می نویسم ــ با زمان تقریبی چهار ساعت ــ بی هیچ پرخاش و توهین و اسائه ی ادبی. اساساً من نمایش نامه نویس شدم تا به کسی توهین نکنم. پس چگونه امکان دارد... بگذریم.
در خرداد ۱۳۹۹ باردیگر می نویسم: ما نمایشنامه نویس و کارگردان و بازیگر و منتقد تئاتری شدیم تا به کسی توهین نکنیم. زبان ما زبان نقد و گفتگو و تحلیل و کارشناسی است. اگر قرار به توهین بود اصلاً چرا سراغ تئاتر آمده ایم؟ در زمستان ۱۳۹۸ بودند هنرمندانی که به علت سوگواری نخواستند در هیچ جشن و جشنواره ای شرکت نمایند. طلایه دار این هنرمندان استاد مسعود کیمیایی بود، و مسعود حکم آبادی یکی از انصراف دهندگان از شرکت در جشنواره. تهیه کننده ای که سال ۱۳۹۷ با نمایش «دریاچه ی قو» به کارگردانی استاد رضا صابری بیشترین جوایز ِسی و هفتمین جشنواره ی تئاتر فجر را دریافت کرده بود. جوانی که هیچگاه نه او را از نزدیک دیده ام و نه هم سخن شده ام، اما می دانم از اهالی تئاتر مشهد است و ادامه ی نسلی از هنرمندان تئاتر این شهر؛ از داریوش و انوشیروان ارجمند گرفته تا رضا و داوود کیانیان. از خود می پرسم چگونه امکان دارد کسی از نسل این بزرگان به جای نقد و تحلیل، از در توهین درآید و بی حرمتی!؟... و هر بار به این نتیجه می رسم نکند حکمِ قضایی او حاصل یک سوءتفاهم باشد و نیازمند بازنگری؟ چون که همچنان معتقدم ما به تئاتر آمده ایم تا درهای توهین و بی حرمتی را ببندیم و پنجره های گفتگو و مفاهمه را بگشاییم. آرزویم آزادی اوست، در این روزها که بیشتر از پیش به همدلی و محبت نیازمندیم. در روزهایی که دلشکسته ایم از فقدان بزرگمرد تئاتر ایران ـ محمدعلی کشاورز ـ با خبر آزادی مسعود حکم آبادی، تئاتر ایران را شادمان سازید.»
این مطلب سام فیلم را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب