سام كلانتری مستندساز مطرح كرد:
اتفاق زشت و ترسناك در جشنواره فیلم فجر افتاد، مستندها داوری نشدند
سام فیلم: سام كلانتری مستندساز در یادداشتی نسبت به داوری نشدن آثار مستند در سی و ششمین جشنواره ملی فیلم فجر واكنش نشان داد و این مساله را اتفاق زشت و ترسناك جشنواره امسال دانست.
به گزارش سام فیلم به نقل از مهر، سام كلانتری مستندساز در یادداشتی درباره برخورد با آثار مستند در سی و ششمین جشنواره ملی فیلم فجر نوشته و نسبت به اینكه گفته شده این آثار بدون داوری كنار گذاشته شده اند واكنش نشان داد.در متن این یادداشت آمده است: «اجازه دهید با این جمله كاملا كلیشه ای شروع كنم «سی و ششمین دوره جشنواره فیلم فجر به آخر رسید و ما هنوز در حال اختراع چرخ از ابتدا هستیم»چقدر دردناك كه هنوز این جمله كلیشه ای برای بزرگترین جشنواره فیلم كشور كاركرد مفهومی دارد و چه حیف كه امسال هم دبیرخانه جشنواره فیلم فجر نمره قابل قبولی نگرفت...همین ابتدا بگویم كه قصد بررسی عملكرد هیات انتخاب و یا تحلیل شكل داوری جشنواره را ندارم چون باور دارم تمامی افراد حاضر در این ۲ هیات از بزرگان سینما بوده و هستند و هرچه انتخاب كرده اند از نظر بنده حقیر درست ترین شكل ممكن بوده است و تمامی كسانی كه قواعد بازی را می پذیرند دیگر حق زیر سوال بردن شكل داوری ها را ندارد اما قضیه از جای دیگری برای من شروع می گردد. ماه ها پیش بود كه مانند هر سال بحث حضور یا حذف سینمای مستند از جشنواره فجر شروع شد؛ بحثی نافرجام كه در هر دوره از سوی مسئولان آغاز می گردد و به شكل های مختلف آنها تمام توان خویش را جهت حذف سینمای مستند از این رویداد به كار می گیرند.طبق روال معمول، دبیر محترم تعدادی از صاحب نظران و بزرگان سینمای مستند را دعوت كرد و چانه زنی ها آغاز شد. چانه زنی ها بر سر بودن یا حذف یكی از تاثیرگذارترین اشكال فیلمسازی در دنیای مدرن امروزی یعنی «فیلم مستند».یك طرف میز كسانی بودند كه می خواستند از اهمیت جایگاه مستند و نقش استراتژیك آن در ساختار فستیوال ها بگویند و طرف مقابل برگزاركنندگان جشنواره بودند كه تمام تلاش خویش را می كردند تا بگویند این رویداد ملی متعلق به سینمای داستانی است و تكرار همان جمله نخ نما شده «بهتر است فیلم های مستند در جشنواره های تخصصی متعلق به خودشان شركت داده شوند تا ارزش و منزلتشان حفظ شود.»القصه در نهایت آنچه از عزیزان شنیدیم این بود كه مقرر است یك داور از میان مستندسازان آگاه به احوال سینمای داستانی در بین داوران اصلی جشنواره باشد و دوم آنكه حداقل ۲ فیلم مستند در بخش سودای سیمرغ شركت خواهد نمود...چه خوب و امیدبخش! خبر در ابتدا برای من جذاب به نظر می رسید. ظاهرا پس از سی و شش سال قرار شده بود ما هم مانند ساختار مدرن خیلی از فستیوال های بین المللی، دسته بندی های میان فیلم ها را برداریم و فارغ از ژانر، تمامی آثار را در كنار هم قضاوت نماییم. به نظر می رسید مسئولان پس از این جلسات تكراری كه هر ساله فقط تعدادشان تغییر می كرد به این اهمیت پی برده اند و با یك بررسی ساده به این نتیجه رسیده اند كه وقتی فیلم «خانم فانگ» توانسته برای نخستین بار در رقابت با فیلم های داستانی برنده جایزه معتبر پلنگ طلایی از هفتادمین جشنواره فیلم «لوكارنو» بشود یا جانفرانكو رُزی كارگردان صاحب نام ایتالیایی كه اتفاقا امسال بعنوان داور، میهمان جشنواره بین المللی «سینماحقیقت بود» توانسته جایزه شیر طلایی جشنواره ونیز را ببرد یا با فیلم «آتش در دریا» در سال ۲۰۱۶ توانسته در رقابت با تمام فیلم های داستانی برای نخستین بار خرس طلایی جشنواره بین المللی برلین را به دست بیاورد، چرا ما در فستیوال فجر به روز نشویم و این شكل مدرن را اجرایی نكنیم؟ همه فكر می كردیم بالاخره مقرر است ما هم پس از ۳۶ سال به روز شویم و واژه های كهنه مستند، داستانی و… را حذف نماییم و مانند همه جشنواره های معتبر جهان به آثار سینماگران فارغ از ساختارشان نگاه نماییم اما چه خیال خام و اشتباهی!اسامی فیلم ها درآمد و در همان روز اول با تاكید دبیر محترم بر اینكه ۲ مستند مقرر است با فیلم های داستانی رقابت كند آغاز شد. لازم است توضیحی در این مورد عرض كنم كه در مورد فیلم كوتاه و ساختار عرضه و پخش آن حرفی ندارم چون اصولا شكل مباحث ارزآوری و صنعت فیلم كوتاه ساختار دیگری دارد. نكته دیگر اینكه برخی از دوستان وقتی ۲ واژه فیلم مستند و كوتاه را در تصمیم گیری ها در كنار هم قرار می دهند برایم بسیار عجیب است.داوران عزیز متذكر شدند كه اصلا ۲ فیلم مستند را داوری نكرده اند و به دبیر جشنواره گفته اند كه لازم است از این فیلم ها تقدیر شودبرگردیم به اصل ماجرا، تاكیدها بر حضور ۲ فیلم مستند در كنار فیلم های داستانی پررنگ تر شد و كم كم مشخص شد كه مسئولان جشنواره ظاهرا اصل ماجرا را درك نكرده اند. آنها فراموش كرده بودند كه مقرر است تعدادی فیلم با هم رقابت كنند نه ۲ فیلم مستند با تعدادی فیلم داستانی تا اینكه بالاخره فاجعه در برنامه «هفت» صورت گرفت. داوران عزیز متذكر شدند كه اصلا ۲ فیلم مستند را داوری نكرده اند و به دبیر جشنواره گفته اند كه لازم است از این فیلم ها تقدیر شود. باز هم تكرار می كنم قصد بررسی آرای هیات داوران را ندارم چون آنها بر مبنای سیاست هایی قدم بر می دارند كه دبیرخانه جشنواره درست یا غلط برای آنها ترسیم می كند.اما دبیرخانه فراموش كرده بود كه مقرر است تعدادی فیلم با هم رقابت كنند نه ۲۲ فیلم داستانی با ۲ فیلم مستند. البته دوستان و دبیر محترم حقیقتاً بی گناه هستند چون كه فقط از سر بی حوصلگی ۲ فیلم مستند را انتخاب و فراموش كرده بودند هدف همگام شدن با جریان روز دنیا در تولید و عرضه و پخش است نه اتفاقی از سر بی حوصلگی و آرام كردن تعدادی مستندساز. به هرحال متاسفانه اتفاق زشت و ترسناك افتاد و به نظر می رسد خیلی از جشنواره امسال ناراضی هستند.نمی دانم آقای داروغه زاده این مطلب را می خواند یا نه چون معلوم نیست سال دیگر دبیر باشند در این صورت شاید این یادداشت برایشان جذاب نباشد اما با عنایت به شناختی كه از آقای حیدریان دارم مطمئن هستم این نوشته به دستشان می رسد و امیدوارم با عنایت به علاقه ای كه به مستند دارند نیم نگاهی به شرایط تولید و اهمیت استراتژیك مستند در دنیای امروز بیندازند.امروز تمام كشورهای صاحب نام در عرصه فیلمسازی كه اتفاقا برخی از آنها از نظر ساختار سیاسی و اعتقادی با ما زاویه دارند تمام قدرت و سرمایه شان را در تولید مستندهای جذاب در حوزه های مختلف گذاشته اند و هیچ ابایی هم ندارند كه از آن بعنوان سلاحی در جهت پیشبرد افكارشان استفاده كنند اما ما كجای داستان ایستاده ایم؟ وقتی در یكی از موضوعات پراهمیت و استراتژیك امروز كشور و منطقه فیلمی ساخته می گردد كه با هزینه اش می توان بیش از ۱۰۰ مستند اثرگذار در همان حوزه ساخت، چرا باید غفلت كنیم؟ چرا هنوز باور نداریم كه مردممان برای مستند حاضر به خرید بلیت هستند؟من از دبیر محترم خواهش می كنم نگاهی به جدول اكران امسال بیندازند و ببینند چند فیلم سینمایی استراتژیك كه با حمایت نهادهای دولتی تولید شده اند موفق به بازگشت سرمایه میلیاردی آن ارگان شده اند؟ كدام یك از فیلم های سینمایی كه سرمایه گذاری آن توسط بخش دولتی صورت گرفته توانسته باورهای ملت ایران را در فستیوال های بین المللی به دنیا نشان دهد؟ می دانم جواب عزیزان چه خواهد بود.قطعا تمامی كشورهای جهان برای پیشبرد اهداف و آرمان هایشان از تیغ برنده سینما استفاده می نمایند و امروز صنعت سینما چیزی بیشتر از سرگرمی به حساب می آید اما كدام فیلم سینمایی آرمانگرایانه ما توانسته در جوامع بین المللی مردم جهان را با افكارمان آشنا كند؟ بیاییم برای یكبار هم كه شده این هزینه را در سینمای مستند انجام دهیم و آن وقت ببینیم نتیجه ما در عرصه بین المللی در جهت نشان دادن فرهنگ و باورهای این ملت به كجا خواهد رسید. نمی دانم در این روزهای نزدیك به آخر سال مدیرانی هستند كه حوصله خواندن این نوشته را داشته باشند یا خیر ولی این متن نوشته شد تا حداقل در تاریخ ثبت گردد.راستی دوستان جشنواره آگاه هستند كه شصت و هشتمین دوره جشنواره فیلم برلین با یك انیمیشن آغاز می شود!؟»
این مطلب سام فیلم را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب