حذف یك تیزر عجیب و چند سؤال!
به گزارش سام فیلم همه چیز با جست و جویی ساده در یك سایت برای دیدن فیلم تئاتر آغاز شد. بعد به مشاهده تعداد قابل توجهی فیلم تئاتر خارجیِ كپی شده رسید و بعد به تماشای تیزری كه آنقدر اوضاعش خراب بود كه وقتی پیگیر مجوزش می شوی، خیلی سریع با حذف تیزر و كل فیلم تئاتر از روی سایت مواجه می شوی!
به گزارش سام فیلم به نقل از ایسنا، انتشار کرونا و تعطیلی کسب و کارها اتفاق های تازه ای را در همه جای دنیا و بخصوص در بخش سرگرمی رقم زد که قبل از آن چندان سابقه نداشت. گسترش این ویروس و خانه نشین کردن مردم در عین اینکه خلاقیت هایی را شکوفا کرد، به بیشتر شدن کنش های سودمحورانه و کپی کارانه هم دامن زد.
اگر بخواهیم به همه آنچه در ۶-۷ ماه بعد از کرونا در حوزه هنر برای سرگرم کردن مردم و پیشگیری از تعطیلی مطلق این عرصه انجام شد اشاره نماییم، مثال های زیادی را می توان آورد که یک نمونه مهم در حوزه تئاتر، رونق پیدا کردن تماشای فیلم-تئاتر بود؛ فیلم-تئاترهایی که سال های سال بیشتر تئاتری ها بعنوان یک کار الزامی و آرشیوی به آن نگاه می کردند و بنابراین ضبط یک نسخه باکیفیت از نمایش ها خیلی برایشان دغدغه نبود، در حالیکه کرونا نشان داد همین فیلم-تئاترها می توانند منبع مالی خوبی برای هنرمندان بیکار شده ی تئاتر باشند. البته بماند که همین ماجرا بسیاری از تئاتری ها را متوجه کرد که گرفتار چه ضرر بزرگی بابت فله ای فروختن آثارشان به سامانه های وی اودی شده اند که قابل جبران هم نبود.
به این ترتیب، با عنایت به مناسب نبودن کیفیت بسیاری از فیلم-تئاترهای ایرانی، تصمیم مجموعه ای مثل تئاتر ملی لندن به جهت اینکه صندوقچه فیلم تئاترهای خویش را باز کند و برخی از آنها را برای مدتی محدود در یوتیوب به صورت مجانی نمایش دهد، اتفاقی تازه و هیجان انگیز برای علاقه مندان به تئاتر در ایران محسوب می شد، اما متاسفانه نهایت هنر ما در اینجا به این منتهی شد که این فیلم-تئاترهای مجانی را کپی نماییم و به مخاطب بفروشیم.
در ماه های اخیر و بعد از آنکه اکران آنلاین فیلم های سینمایی باب شد، بعضی سایت های تئاتری هم تلاش کردند تا چنین امکانی را برای تئاتر فراهم نمایند و از این طریق، هم اکران آنلاین تئاتر داشته باشند و هم مجوز نمایش فیلم-تئاتر بگیرند. به این ترتیب، وقتی به فلان سایت رجوع کنید، فیلم-تئاترهای ایرانی و خارجی زیادی را می بینید که خارجی ها حدودا همه کپی شده از همان چیزی است که تئاتر ملی لندن در دوران انتشار کرونا در صفحه یوتیوب خود منتشر نمود. نکته عجیب این است که به نظر می آید این نمایش ها بدون هیچ نظارتی انتشار یافته اند؛ چون بعضی از آنها تیزرها و صحنه هایی دارند که با قوانین نمایشی کشور اصلا تناسبی ندارد. در این نمونه، بیشتر از ۱۷ فیلم-تئاتر خارجی انتشار یافته که نمایشنامه برخی از آنها با فرض اینکه برای اجرا در ایران مجوز بگیرد، بطور قطع با ممیزی های فراوان خواهد بود. با این وجود تیزری از نمایش جولی (Julie) تهیه و منتشر گردید که باآنکه ایسنا آنرا در اختیار دارد، اما حتا تصویر لینک فروش آن هم در این خبرگزاری قابل انتشار نیست. منتها پیگری این رسانه درباره اینکه آیا چنین تیزری مجوز نمایش دارد یا خیر، صرفاً به حذف نمایش و تیزر از سایت مورد اشاره منجر گردید و در کنارش تیزر چند نمایش دیگر هم حدف شدند.
البته پیگیری های بعدی ایسنا نشان داد که مسئول نظارت بر این سایت، ساترا (سازمان تنطیم مقررات صوت و تصویر فراگیر در فضای مجازی) است که این روزها با وزارت فرهنگ و ارشاداسلامی اختلاف زیادی برای کنترل شبکه نمایش خانگی و در دست گرفتن آن دارد.
باآنکه طرح این مورد در جهت ممیزی و ایجاد مانع برای فیلم-تئاترها نیست، اما دیدن همین چند فیلم-تئاتر خارجی سوال هایی را به وجود می آورد که نمی توان به سادگی از آنها چشم پوشی کرد. نخست اینکه وقتی هنرمندان ایرانی سال هاست بابت کپی و قاچاق شدن حتی چند دقیقه تصویر از کارشان گله مند می شوند آیا درباره انتشار آثار خارجی به صورت رسمی، نباید دست کم از منظر اخلاق حرفه ای، بگونه ای دیگر عمل کرد؟ آیا نپیوستن ایران به کنوانسیون بِرن و رعایت نکردن حق کپی رایت، ما را مجاز می کند که هر اثری را در سایتی رسمی کپی کرده و از آن درآمد هم کسب کنیم؟ در واقع سوال اساسی این است که اگر مساله قانون در انتشار چنین تصاویری را هم کنار بگذاریم، اخلاق در کجای این معادله جای می گیرد؟
این اتفاق همینطور در سینما هم به شکلی دیگر رخ داده و تا همین چند یک هفته قبل فیلم های سینمایی خارجی مثل «جوکر» بر پرده سینماها اکران شدند و باید پرسید آیا پخش کننده ای در ایران رایت این فیلم ها را خریداری نموده است؟
این مطلب سام فیلم را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب