ماجرای حضور علی نصیریان در ناخدا خورشید و انتخاب نقش مستر فرهان
علی نصیریان در فیلم «ناخدا خورشید» از میان نقش های ناخدا و مستر فرهان نقشی را انتخاب نمود که بگفته تقوایی برایش مناسب تر بود.
به گزارش سام فیلم به نقل از خبر آنلاین، به نقل از روابط عمومی موزه سینما، علی نصیریان با اعلان اینکه در هنرستان بازیگری درس خوانده است، اظهار داشت: در آن دوره با صدرالدین الهی، فهیمه راستکار، بیژن مفید، اسماعیل داورفر و جمشید لایق با هم درس می خوانیم.
وی افزود: یادم می آید سال دوم فهیمه راستکار به من گفت آقایی به نام شاهین سرکیسیان می خواهد تئاتر مدرن کار کند تمایلی داری بروی با او کار کنی و من پذیرفتم. نمایشنامه ای به کمک محمدعلی جعفری به نام «سود» ترجمه کرده بود که مربوط به جنگ شمال و جنوب بود اما ساختار، شخصیت ها و نوع نمایش خیلی چخوفی بود یعنی به سیستمی که سرکیسیان دوست داشت که بازیگران اکتیو باشند نزدیک بود. ما با ایشان نزدیک به یک سال تمرین کردیم. در ان زمان شوق روی صحنه رفتن داشتیم و حتی به او درباب این که یک سال طول کشیده اعتراض هم می کردیم و او هم اهتمام می کرد ما را راضی نگه دارد و آن زمان متوجه نبودیم که همان تمرین ها و گفتگوها برای ما کارگاه بازیگری بود.
نصیریان با اعلان اینکه یکی از شانس ها و اقبال های وی این بود که توانست راهی که علاقمند بود و به آن عشق می ورزید (بازیگری) را پیدا کند، بیان داشت: از کودکی و نوجوانی با دیدن نمایش های آیینی و سنی در زمان خودم که رادیو و تلویزیون بسیار محدود بود به نمایش علاقه پیدا کردم و بخصوص تعزیه و واقعه کربلا که روضه خوان ها در منبرها تعریف می کردند که چگونه تعزیه به وجود آمد و بسیار مورد استقبال قرار می گرفت برای اینکه تاثیرگذاری آن تجسم، تصویر و نمایش واقعه با نقل و روایت آن خیلی متفاوت می باشد و در همان کودکی تعزیه روی من خیلی تاثیر گذاشت.
وی با اعلان اینکه علاوه بر تعزیه، نمایش های شاد و عامیانه نیز بر او بسیار تاثیر گذاشت، اظهار داشت: ما در خیابان شاهپور زندگی می کردیم و من به سینما نور که در خیابان امیریه بود می رفتم و فیلم های امریکایی می دیدم. در آن زمان زیرنویس و یا دوبله هم نبود وسط فیلم قطع می کردند و کپشن می آمد و دیالوگ های فیلم را می نوشتند و فیلم را توضیح می دادند بنا بر این هروقت وارد سینما می شدم کسانی که سواد خواندن نداشتند از ما سوال می کردند که با سواد هستیم بدین سبب که کنار من بنشید و من برای آنها توضیحات فیلم را بخوانم. (با خنده)
نصیریان اشاره کرد: خوشبختانه یکی از شانس هایم این بود که توانستم راه دلخواه خودم را پیدا کنم ضمن این که در مدرسه هم خیلی شاگرد موفقی نبودم اما عشق به نمایش در من بسیار وجود داشت تا آنجا که در مدرسه پیرنیا در سال ۱۳۲۸ در اواخر دهه ۲۰ روی صحنه یک نمایش بردم و آغاز به کار کردم و در طول این ۷۲ سالی که در عرصه نمایش فعالیت دارم کار دیگری انجام ندادم.
وی اشاره کرد: در اداره هنرهای دراماتیک که نزدیک میدان بهارستان بود یک سالن باریک داشت که ما قسمتی از آنرا تبدیل به سن تئاتر کردیم. حمید سمندریان، داوود رشیدی، پری صابری، بهمن فُرسی و خود من در این تالار نمایش هایی را بر روی صحنه بردیم.
وی در پاسخ به سوال فریدون جیرانی در خصوص این که داریوش مهرجویی در کدام نمایش به پشت صحنه آمد و با او صحبت کرد؟ پاسخ داد: سال ۱۳۴۷ یکی از شب ها که سر نمایش «آی باکلاه آب بی کلاه » بودیم دیدم یک جوان خوشگل و خوش تیپ به پشت صحنه آمد که داریوش مهرجویی بود. تا آن شب او را ندیده بودم فقط شنیده بودیم که «الماس ۳۳» را او ساخته است و به ما گفتند می خواهد فیلمی بنام «گاو» را بسازد که ما خیلی خوشحال شدیم و در این فیلم نقش مش اسلام را به من دادند. نگاه داریوش مهرجویی در فیلمسازی بسیار متفاوت بود و او نخستین معلم من بود که به من یاد داد مقابل دوربین باید چگونه کار کنم.
وی با اشاره به فیلم «آقای هالو» نیز اظهار داشت: پیشنهاد ساخت فیلم آقای هالو بیشتر از سمت عزت الله انتظامی بود که من و مهرجویی باهم فیلمنامه را نوشتیم.
نصیریان افزود: بیشتر فعالیت هایم در تئاتر و سینما را با صداقت و انگیزه انجام دادم. من معتقدم در سینما کارکردن خودش ریسک است برای اینکه اگر هم فیلمنامه و کارگردانی خوب باشد باز هم نتیجه کار معلوم نیست.
وی درباره همکاری خود با ناصر تقوایی توضیح داد: ناصر تقوایی به من گفت میخواهم فیلمی بنام «ناخداخورشید» بسازم که میتوانی دو شخصیت ناخدا و مستر فرهان را بازی کنی. من از او پرسیدم به نظر شما کدام نقش برای من مناسبتر است و وی گفت مسترفرهان و من به او گفتم همان نقشی که شما می گویید را بازی می کنم که نقش بسیار خوبی بود.
نصیریان در ادامه اضافه کرد: متاسفانه فرصتی پیش نیامد تا با مسعود کیمیایی و بهرام بیضایی کار کنم البته عمدی هم نبود.
وی همین طور بیان داشت: من معتقدم بازیگر خودش نویسنده یک فیلم یا نمایش است. به قول روبرتو چولی کارگردان خودش یک نویسنده است که با کارگردانی خودش می نویسد و بازیگر هم می نویسد و یک عامل و وسیله و اسباب دست کارگردان نیست؛ درست است که باید با کارگردان تعامل داشته باشد و به برداشت ها و نگاه هایی که به شخصیت دارد باید گوش کند و گفتگو کند اما آفریننده نقش، بازیگر است و اگر بخواهیم به مرحله آفریننده نقش برسیم باید از جوهر، نیرو، قوت و قوه خلاقه که در درون هر بازیگری وجود دارد، کمک بگیریم تا بتوانیم یک نقش را بیافرینیم و این امر خود مستلزم یک سری مطالعات است و من فکر می کنم هم در تئاتر و هم در سینما استعدادهای بسیار عالی پیدا کردیم که یک نمونه آن همایون غنی زاده است که در نمایش «آقای می سی سی پی نشسته می میرد» درخشید. خوشبختانه امروز در تئاتر و سینما بازیگرها، نویسنده ها و گروههای درجه یک وجود دارند.
نصیریان در ادامه اضافه کرد: امروز سینمای ایران بسیار رشد کرده است و در حال حاضر در تئاتر و سینما آثاری که ایجاد می شود از کارهای ما بسیار بهتر است برای اینکه زمانه عوض شده است و اینترنت و ارتباط جمعی بسیار به بازیگر کمک می نماید درحالیکه در زمان ما چنین چیزی وجود نداشت. ما در آن زمان با جان و دل و به سختی کار می کردیم و هیچ کتاب و اطلاعاتی وجود نداشت و با دست خالی کار می کردیم اما امروز بازیگران از نظر اطلاعات با دست پر کار می کنند.
۵۸۵۸
این مطلب سام فیلم را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
کامنتهای بینندگان سام فیلم در مورد این مطلب