از نیکی کریمی تا هدیه تهرانی بیانیه زنان دست اندرکار سینما در اعتراض به خشونت مقابل شان
سام فیلم: تعدادی از زنان سینماگر ایران خواهان تشکیل کمیته ای مستقل در خانه سینما شدند؛ کمیته ای متشکل از کسانی که در مورد مسئله خشونت جنسی و جنسیتی آموزش دیده باشند و کارشان بررسی جرائم این حوزه باشد.
به گزارش سام فیلم به نقل از خبر آنلاین، تعدادی از سینماگران زنِ ایران همچون نیکی کریمی، هدیه تهرانی، ترانه علیدوستی، سحر دولت شاهی، پری ناز ایزدیار، هانیه توسلی، تهمینه میلانی، ویشکا آسایش، نگار جواهریان و... مبادرت به امضا و انتشار اطلاعیه ای با عنوان «بیانیه زنان دست اندرکار سینما در اعتراض به خشونت مقابل زنان در این عرصه» کردند. اطلاعیه ای که در قسمتی از آن آمده است «این ابتدایی ترین حق انسانی، یعنی کار در فضایی امن و به دور از قلدری و خشونت و باج گیری جنسی را حق خود می دانیم. بدین منظور تقاضای شفاف خودرا از نهادهایی همچون اصناف خانه سینما، سینماگران، منتقدان و مخاطبان اعلام می کنیم». درخواست آنها تشکیل شدن کمیته ای مستقل در خانه سینما متشکل از اعضایی با سلسله مراتب قدرت متفاوت می باشد که در مورد مسئله خشونت جنسی و جنسیتی آموزش دیده باشند و کارشان بررسی جرائم این حوزه باشد. متن کامل این بیانیه به شرح زیر است: «در ماه های گذشته، زنان در بستری که با همت خود در ضمن جنبشی مقابل خشونت جنسی فراهم کردند، روایت هایی حاکی از آزارگری و اعمال قدرت بر زنان در محیط سینما را منتشر نموده اند. گزارشاتی که نشان داده است هر فرد صاحب قدرت و شهرتی می تواند در سازوکار سینمای ایران از موقعیت خود برای قلدری، تهدید، توهین، تحقیر و تعرض به زنان بهره برداری کند، بی آن که نهادهای قانونی، اصناف خانه سینما، سینماگران و منتقدان آنها را ملزم به پاسخ گویی و پذیرش مسئولیت کارشان کنند. ما زنان دست اندرکار سینما، اینجا، کنار هم جمع شده ایم تا به مدد این همبستگی اعلام نماییم هرگونه خشونت، آزار و باج گیری جنسی در محیط کار از نظر ما محکوم است و برای توقف آن خواهان عواقب قانونی جدی برای متخلفین هستیم. همین طور این نابرابری جنسیتی موجود در سینمای ایران و عدم وجود نظارتی که عرصه را برای زیاده خواهی و دست درازی افراد در جایگاه قدرت گشوده است، محکوم می نماییم. به جامعه سینمایی ایران در مورد شدت و گستردگی این آزارها مقابل زنان که حالا برای نخستین بار اعتراض به آن به یک فریاد جمعی تبدیل گشته است، هشدار می دهیم؛ آزارهایی که با وجود آشکار بودنشان در تمام این سال ها نادیده گرفته شده اند. در روایت هایی که از تجربه های دردناک زنان در سینمای ایران انتشار یافته، انواع آزارهایی که زیر چتر خشونت جنسی قرار می گیرند مطرح شده اند، همچون «هتک حرمت با الفاظ جنسی و جنسیت زده»، «سوء استفاده از سکوت و تحمل افراد با به گروگان گرفتن حق کار با دستمزد»، «اعمال خشونت جنسی به وسیله تهدید موقعیت کاری قربانی»، «تماس های بدنی ناخواسته»، «اصرار و اجبار به عمل جنسی» و در نهایت «خشونت جسمی و تجاوز». از طرفی تمامی این روایت ها که زخم های روانی ناسورشده گویی هم سرنوشت را باز می کنند، آن چه که به شکل روشنی خودنمایی می کند، سیستماتیک بودن این خشونت هاست. به این معنا که نه فقط سازوکاری برای بازداشتن فرد صاحب قدرت از ارتکاب به خشونت وجود ندارد، بلکه در یک توافق نانوشته اعمال خشونت بر زنان در محیط کاری، نرمال سازی شده و هیچ عواقب جدی ای متوجه
فرد خشونت گر نیست. از همین رو است که آزارگرانی با شهرت و اعتباری که توسط طرفدارانشان به دست آمده، هیچ ترسی از دست بردن به این جرایم ندارند و چنین حاشیه امنی برای آنها باید زنگ خطری جدی برای تمامی افراد جامعه باشد، چونکه خیلی از این هنرمندان الگوی نسل آینده سرزمین ما هستند. از طرفی نهادی نظارتی که از افرادی آموزش دیده در مسئله خشونت جنسی و آزار کلامی تشکیل شده باشد وجود ندارد که با آگاهی به بایدها و نبایدهای رفتاری افراد فرادست نسبت به فرودست در یک پروژه و با حساسیت لازم، موارد تخلف را بررسی کند. نه در قراردادهای کاری ذکر شده و نه بوسیله اعلان های عمومی به زنان گفته می شود که در وضعیت اعمال زور، خشونت و باج گیری عاطفی و جنسی و آزارهای کلامی و توهین و تحقیر بوسیله چه سازوکاری باید اقدام قانونی کنند و در صورت شکایت از فرد خاطی چه حمایت هایی شامل حال آنها می شود و سال هاست که اصناف و اتحادیه ها، جرایمی چنین سنگین بر جان و روان زنان را در پشت درهای بسته و با میانجی گری بین قربانی و خشونت گر حل و فصل می کنند، البته با حداقل هزینه برای خشونت گر. در چنین شرایطی و با وجود فضای نابرابر و عدم توازن قدرت و امکانات، ما زنان سینماگر در این سال ها تمام توان خودرا به کار گرفته که ذهن، خلاقیت و نیروی فیزیکی مان را در جهت سازندگی در این صنعت به کار ببریم و با وجود آن که فضای تألیف و عاملیت بر پروژه ها به میزان زیادی از ما گرفته شده و سهم ما نه فقط از فضای اعمال نظر و تصمیم گیری محدود شده است و سهم ما از اقتصاد این صنعت هم، آن سهم کمتر است، همچنان بهترین مان را در عرصه ساخت و تولید به کار گرفته ایم. بدون تردید، این ابتدایی ترین حق انسانی یعنی کار در فضایی امن و به دور از قلدری و خشونت و باج گیری جنسی را حق خود می دانیم. بدین منظور تقاضای شفاف خودرا از نهادهایی همچون اصناف خانه سینما، سینماگران، منتقدان و مخاطبان اعلام می کنیم: - سیستم بررسی شامل کمیته ای مستقل در خانه سینما متشکل از اعضایی با سلسله مراتب قدرت متفاوت (اکثریت مطلق اعضا از زنان) که در مورد مسئله خشونت جنسی و جنسیتی آموزش دیده باشند و با میزان مسئولیت افراد متناسب و با قدرت و عاملیت آنها در هر کارگروهی آشنا باشند. کار این کمیته باید بررسی جرایمی در زمینه خشونت جنسی و جنسیتی باشد. شامل: خشونت جنسی کلامی، باج گیری جنسی یعنی تحمیل هر نوع ارتباط با عمل جنسی با به گروگان گرفتن دستمزد و تهدید وضعیت شغلی فرد، قلدری و اعمال فشار روانی و ایجاد ناامنی جسمی یا روانی، لمس ناخواسته، مبادرت به تجاوز و تجاوز. این کمیته باید یک سازوکار گزارش دهی در دسترس و راحت جهت استفاده همه داشته باشد، مانند یک ایمیل یا خط تماس مستقیم با کمیته بررسی و هر گزارش بصورت همزمان به اطلاع تک تک اعضای کمیته رسیده شود. این سیستم موظف است تا به تمام گزارشات، رسیدگی کامل کند. در پروسه بررسی، نام راوی توسط این سیستم باید محفوظ بماند و هر نوع اعلام و شفاف کرن نام یا اطلاعات راوی و روایت باید با هماهنگی با راوی صورت بگیرد. این سیستم باید امنیت راوی را در پروسه بررسی تضمین کند. نتیجه بررسی روایت به شورا گذاشته شده و در نهایت به امضای تک تک اعضای کمیته بررسی برسد. همین طور در اختیار گذاشتن وکیل و دادن مشورت حقوقی به راویان گزارش ها جهت داشتن امکان دست بردن به انتخاب پیگیری قانونی یکی دیگر از دستور کارهای این سیستم است. - سازوکار حمایتی بوسیله اصناف برای تشویق خشونت دیدگان به مراجعه و مبادرت به رسیدگی، یکی دیگر از دستورکارهاست. این سیستم باید اکیدا از روش های میانجگری بین آزاردیده و قربانی و به خطر انداختن سلامت روانی قربانی با اجبار او به روبه رو شدن با آزارگر پرهیز کند. -لحاظ شدن وجود این سازوکارها و نحوه استفاده از آنها در قراردادهای کاری. -لحاظ کردن جریمه های نقدی و قراردادن تعلیق از هرگونه فعالیت هنری در مدت زمان تعیین شده توسط کمیته رسیدگی کننده. ما زنان سینماگر، اعلام می نماییم که به احترام راویانی که رنج خودرا از خشونت سیستماتیک در این حوزه اعلام نمودند برای رسیدن به دستاوردهای عملی در جهت توقف این خشونت ها ایستادگی می نماییم و معتقدیم این پیشنهادها گامی ابتدایی در جهت عملی کردن توقف خشونت جنسی در محیط کاری ما است. با امید به اینکه هر نیروی بازدارنده ای را که در محیط های کاری موجب می شود انرژی، توان و زمانی را که باید صرف خلاقیت و لذت بردن از کارمان نماییم، اما صرف فرار و دفع مزاحمت ها و قلدری ها می نماییم با یک همت جمعی متوقف شود و آینده کاری در این حوزه آینده ای امن، عادلانه و به دور از خشونت باشد. در آخر به تمام همکاران و مخاطبین سینما و تلویزیون ایران اعلام می نماییم که جهانی امن و همراه با مسئولیت پذیری و به دور از سوءاستفاده از قدرت برای همه ما جهان بهتری خواهد بود.» همچون امضاکنندگان این بیانیه می توان به نیکی کریمی، هدیه تهرانی، هنگامه قاضیانی، پوران درخشنده، احترام برومند، تینا پاکروان، بهنوش طباطبایی، نسیم ادبی، ترانه علیدوستی، لیلی رشیدی، سحر دولت شاهی، پری ناز ایزدیار، گلاره عباسی، شقایق دهقان، هانیه توسلی، فرشته حسینی، کتایون ریاحی، تهمینه میلانی، ویشکا آسایش، مهرانه مهین ترابی، میترا حجار، شبنم مقدمی، نگار جواهریان، پانته آ پناهی ها، ملیکا شریفی نیا، آزاده صمدی، ستاره اسکندری، سارا بهرامی، ستاره پسیانی، شبنم قلی خانی و... اشاره نمود. ۲۵۹۲۵۹
منبع: سام فیلم
این مطلب سام فیلم را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب