در نشست فیلم داستان های هزار و یك روز مطرح شد:
ما نیازمند صلح با خودمان و خلق گفتمان تازه هستیم
سام فیلم: فیلم مستند سینمایی «داستان های هزار و یک روز» به کارگردانی حبیب احمدزاده یکشنبه 8 خرداد 1401 در سالن استاد شهناز خانه هنرمندان ایران به نمایش درآمد و نقد و بررسی گردید.
به گزارش سام فیلم به نقل از روابط عمومی خانه هنرمندان ایران، جلسه نمایش و نقد و بررسی مستند سینمایی «داستان های هزار و یک روز» شامگاه یکشنبه ۸ خرداد با حضور محمدرضا تقی پور مدیر موزه صلح، بیژن عبدالکریمی استاد دانشگاه، حجت الاسلام و المسلمین محمد کیانی معاون فرهنگی حوزه علمیه قم، حبیب احمدزاده، کارگردان فیلم و با اجرا و کارشناسی کیوان کثیریان در خانه هنرمندان ایران انجام شد.
احمدزاده در ابتدای این جلسه بیان کرد: ما بوسیله موزه صلح با عزیزان سویا، پروفسور فرانکلین و... آشنا شدیم. احساس کردیم آن دو عزیز خارجی حق زیادی بر گردن ما دارند، حس کردم وجهی دارند که ما بعنوان انسان آن وجه را فراموش کرده ایم و آن وجه دوست داشتن انسان هاست. این عزیزان به ایران آمده و به مناطق جنگ زده ما هم رفته بودند، آنها بدون هیچ وجهه سیاسی جانبازان ما را ریکاوری می کردند. به همین ترتیب من هم شیفته شدم بدانم آنها چگونه از آن سر دنیا آمدند و این کار را کردند. تمام قصد ما این بود که از آنها تشکر نماییم. وقتی با خانم سویا ساخت این فیلم را مطرح کردیم گفت برای حضور چند شرط دارم ؛اینکه فیلم داستانی باشد و من محوریت نباشم، یکی از دلایلی که در فیلم چند نفر محور داستان هستند، همین بود. و شرط دیگرش هم این بود فیلمی ساخته شود که افرادی که آنرا می بینند پس از تماشا به این فکر کنند که چگونه می توانند افراد بهتری شوند، البته این را هم باید بگویم که ما راش مستند داشتیم و تصمیم گرفتیم فیلم را به این شکل بسازیم. تمام دغدغه ما این بود که این سه فرد از سه جای جهان را در فیلم داشته باشیم.
در ادامه عبدالکریمی ضمن بیان این مطلب که به سبب حوادث آبادان سیاهپوش است و با مردم آبادان همدردی می کند، اظهار نمود: من همیشه در مقام معلم در برخورد با این سوال قرار می گیرم که آینده این کشور چه می شود؟ به کدام مسیر پیش می رویم؟ مقرر است چه اتفاقی رخ دهد؟ در وضعیت فعلی چه کاری می توانیم بکنیم؟ فکر می کنم این موضوعات به درونمایه فیلم بی ربط نیست.
وی ادامه داد: ما تحت شدیدترین فشارهای جهانی، شکاف اجتماعی، فاصله دهک پایین و بالا، رشد حاشیه نشینی، نابودی طبقه متوسط، بحران ناکارآمدی و... هستیم، همه این ها ما را با این سوال مواجه کرده که وظیفه ما چیست؟ وقتی آقای احمدزاده از من برای این مراسم دعوت کرد گفتم فرصت غنیمت است تا از این جا درباره مهم ترین مسائل صحبت کنم. امشب یک اتفاق ساده رخ داد که مورد تامل من بود. این مساله عنوان شد که در این شرایط تاریخی که با خطر فروپاشی رو به رو هستیم باید راهی را بیاییم.
وی با طرح این پرسش که در وضعیت فعلی چه می توانیم بکنیم؟ بیان کرد: حبیب احمدزاده از نیروهای انقلاب و هشت سال دفاع مقدس و حاضر در جنگ بود. او نماینده ای از گفتمان انقلاب بود، پرویز [پرستویی] هم هنرمند اصیل کشور است، مظهر آزادگی است. او گرچه نقدهای تندی به شرایط اجتماعی دارد ولی هیچ گاه زیر بیرق نظام سلطه جهانی نرفت، هیچ گاه خودش را با نظام سلطه جهانی هم سو نکرد.
عبدالکریمی توضیح داد: امروز جامعه ما به شدت گرفتار تشتت و دوگانگی است. شکاف های گوناگونی داریم؛ شکاف مردم و مسئولان، دهک بالا و دهک پایین و.... این شکاف آینده ما را تیره و تار و دل نگرانی زیادی به وجود آورده است. امروز جامعه ما خصوصاً طبقه متوسط ما که محور اصلی تحرک اجتماعی است و هنرمندان ما که عمدتا نمایندگان این طبقه هستند، گرفتار آشفتگی شده اند و با این پرسش مواجهند که چه کار می شود کرد؟ به نظرم حیاتی ترین کار این است که به این ذهن آشفته انتظام ببخشیم. برای این کار نیازمند چند ایده وحدت بخش ملی و تاریخی هستیم. باید چند ایده بزرگ پیدا نماییم و تمام توان را بگذاریم تا در یک جهت حرکت نماییم و گرنه در این تعارض خودمان را گم می نماییم. امروز هیچ کس نمی تواند نجاتمان بدهد، بلکه خودمان باید ایده هایی برای نجات پیدا نماییم. اما این ایده ها چه چیزی می تواند باشد. گرچه در چند دقیقه نمی گردد راه حل داد اما به نظرم مهم ترین مسئله ما حفظ این کشور است. این کشور در مقام بستر و تحقق دیگر آرمان هاست؛ در حقیقت هر آرمانی. اگر خواهان دموکراسی، عدالت اجتماعی و... هستیم باید این زمین را حفظ نماییم، اگر این زمین باقی نماند هیچ بستری برای تحقق هیچ آرمانی نخواهد ماند. ما می توانیم درباره این کشور وحدت داشته باشیم؛ با هر گرایش و اندیشه ای.
این استاد دانشگاه اظهار نمود: ما یک کشور واحد نیستیم، ما دو ملت در یک کشور هستیم. درباره این دوقطبی بارها صحبت کرده ایم از زمانی که با غرب مواجه شدیم وجدان ما دو تکه شد؛ گروهی به داخل اعتقاد دارند گروهی به خارج و دائماً در تعارض هستیم.
من فکر می کنم وظیفه همه روشنفکران و هنرمندان این است که در راستای افزایش شکاف ها گام بردارند. این شکاف ها به نفع این ملت و این کشور نیست. من می گویم هم بچه های آبادان حتی آنهایی که به خیابان ریختند و شعار دادند قسمتی از ملت ما هستند. در همان ایام عده ای در استادیوم آزادی جمع شدند و سرود «سلام فرمانده» خواندند که آنها هم قسمتی از این جامعه هستند، با این وجود بدسلیقگی ها را قبول دارم، اما همه آنها بچه های ما هستند؛ هم آن دختر چادری که «سلام فرمانده» می خواند هم آن دختری که موی خودرا بیرون می گذارد و شعار زنده باد آزادی هم ممکنست بدهد، دختر من است. پس وظیفه داریم این شکاف را کمتر نماییم. در این فیلم از صلح صحبت شد، ما باید صلح را افزایش بدهیم اما پوپولیسم جامعه ما را فراگرفته، خطر بزرگ در جامعه ما این است که تأثیرگذاران جامعه ما اسیر عوام زدگی هستند، همه حدودا همسطح فکر می نماییم. باید بگویم ما درک عمیقی از مسائل خودمان نداریم. به من می گویند چرا انقدر از نظر تو کشور مقدس است؟ در پاسخ باید بگویم انگار ما تجربه حضور آمریکایی ها را در عراق و افغانستان ندیدیم، پس ما باید بر این پوپولیسم غلبه نماییم. پرویز پرستویی هنرمندی است که بر این پوپولیسم غلبه کرده است.
عبدالکریمی مطرح کرد: ما امروز با شکاف تمدنی مواجه هستیم، طبقه متوسط خودرا جهانی می داند، طبقه متوسط می خواهد خودرا با ارزش های جهانی تعریف کند، در صورتیکه گفتمان انقلاب فقط بر ارزش های محلی و بومی تاکید دارد. به نظرم گفتمان انقلاب در صحنه سیاست خارجی و بین المللی یک شاهکار خلق کرد، به این نحو که یک کشور خاورمیانه ای از مرزها دفاع کرده است و ما یک قدرت هستیم اما در صحنه داخلی اگر نگوییم فاجعه آفریده، دست کم خوب عمل نکرده است؛ به این معنا که با نسل های جدید هنوز نتوانسته است ارتباط بگیرد.
وی با اعلان اینکه پرویز پرستویی در عین حفظ آزادی و آزادگی مرزهای خودرا با نظام سلطه جهانی روشن می کند، توضیح داد: گفتمان انقلاب دو خطر بزرگ دارد، یکی جریانات تحجر دینی و مذهبی و دیگر تکنوکرات ها. برخی خودشان را در پشت گفتمان انقلاب پنهان کرده اند در صورتیکه ما نیاز به بچه های انقلابی داریم که مرزهای خودرا با تحجر و تکنوکرات ها مشخص کنند. حبیب احمدزاده یکی از این افراد است.
عبدالکریمی عنوان کرد: نباید این راه نجات را بیرون از کشور جست وجو نماییم. راه نجاتی بیرون از کشور نیست، اما گفتمان های سیاسی موجود هم ما را با شکاف مواجه می کند، ما نیازمند صلح با خودمان و خلق گفتمان تازه هستیم. این گفتمان نیازمند افرادی است که با زبان مدرن آشنا باشند و میانه ای با رانت و رانت خواری نداشته باشند. نیازمند هنرمندانی مثل پرویز پرستویی است که تن به نظام سلطه جهانی نمی دهد. او مظهر آزادی و آزادگی است که در مقابل قدرت های داخلی و خارجی ایستاده است.
سپس تقی پور هم با عرض تسلیت برای حوادث آبادان بیان کرد: من برای بار سوم است که فیلم "داستان های هزار و یک روز" را می بینم. سال ۹۹ بود که در اکران خصوصی با دعوت حبیب این فیلم را برای نخستین بار دیدم هفته قبل هم با گروهی ۱۵ نفره از شهروندان آمریکایی این فیلم را تماشا کردیم.
وی با مرور اتفاقات جنگ های جهانی اول و دوم و مراحل پیدایش موزه های صلح اضافه کرد: همین الان بیش از صد موزه صلح در دنیا وجود دارد. ۴۲ سال قبل صدام به ما حمله کرد، این برای نخستین بار بود که صدام از گاز اعصاب استفاده نمود. سردشت بعنوان یک شهر غیر نظامی برای نخستین بار بمباران شیمیایی شد و سپس صدام شهر حلبچه را بمباران کرد. در ادامه ایران قربانیان شیمیایی را برای درمان به کشورهای خارجی اعزام کرد، اما در یکی از از این اعزام ها آقای رزاق کریمی فیلم هایی از این مساله تهیه کرد.
وی عنوان کرد: در سال ۲۰۰۵ همزمان با آنکه زمزمه هایی در خصوص این که ایران می خواهد مجهز به سلاح اتمی شود، عنوان شد گروهی از قربانیان این سلاح ها بعلاوه خانم سویا به ایران آمدند تا بگویند ما قربانی این سلاح هستیم در ادامه خانم سویا از سردشت و... بازدید کرد و متوجه شد ما هم خودمان قربانی این سلاح ها هستیم.
وی اظهار داشت: آقای احمدزاده قطعات پازل را کنار هم چید و برای ساخت این فیلم چند کشور را کنار هم آورد.
سپس احمدزاده هم درباره حادثه متروپل اظهار داشت: ماجرای متروپل مانند قضیه جنگ انقدر پیچیده است که نمی دانم چه بگویم اما حال خوبی ندارم که درباره آن صحبت کنم.
در ادامه حجت الاسلام و المسلمین محمد کیانی کارشناس مذهبی و از مسئولان حوزه علمیه قم هم بیان کرد: در طول این فیلم می شد تمام غیرت ایرانی اسلامی را دید. اگر ایرانی و مسلمان هستیم هر دوی این ها به ما این قدرت را می دهد که در مقابل همه سلطه گران دنیا بایستیم و ایرانی بودن و غیرتمندی خودمان را نشان بدهیم. من نماینده طلاب و نماینده روحانیون نیستم، بلکه یک طلبه ساده هستم.
جمع کردن این همه مفاهیم ملی، مذهبی و دینی در یک فیلم واقعاً انسان را به وجد می آورد، سال ها باید انسان فکر کند تا بفهمد این مفاهیم را کجا با هم پیوند بدهد تا بتواند چنین فیلم تاثیرگذاری بسازد. من ۳۲ مفهوم ملی و مذهبی را یادداشت کردم که در این فیلم دیدم. این فیلم نگاه صلح و دوستی داشت، نگاهی که مردم ایران و مردم مسلمان در پی آن هستند.
من قبل از این فیلم را ندیده بودم و بابت آن حساسیت های خارج از کشور تعجب کرده بودم، ولی پس از تماشا فهمیدم هرکسی که دلش برای این کشور نمی تپد، باید هم اذیت شود. آن منافقان در آن جلسه نمایش هم البته به جایی نرسیدند.
وی با اشاره به صحبت های عبدالکریمی بیان کرد: سخنان ایشان دو بخش داشت؛ یک بخش آن حرف دل همه ما بود. هر گفتمانی که امروز به وحدت ایرانی اسلامی لطمه بزند حتما گفتمان خیانت است و در جبهه دشمن قرار دارد، به این شک نکنید. اگر گفتمانی موجب شود مردم ما به دو جناح و به یک جامعه ناامید و افسرده تبدیل شوند، مسلماً این گفتمان ولو با نیت خیر گفتمان صلح و دوستی نیست، ما خواهان صلح هستیم چون دین و آیین ما و گذشتگان ما اثبات نموده اند که صلح طلب هستیم.
وی اظهار داشت: تناقضی در صحبت های آقای عبدالکریمی وجود داشت. بر خلاف آن چیزی که شما گفتید با احترام به سخنان و شخصیت عزیز شما می خواهم بگویم ملت ما سرگردان و ناامید نیست، ملت ما در مقابل همه ایستاده است، هرچند امروز در کشور این همه مشکلات اقتصادی داریم من کاری با افرادی که خوردند و بردند ندارم چون ما هم با رگ و ریشه خودمان این سختی ها را حس می نماییم، ولی باید بگویم ما نیاز به هیچ بیگانه ای برای اصلاح امور خود نداریم.
عبدالکریمی هم اظهار نمود: من در مقام یک معلم فلسفه باید بگویم فکر می کنم راه درستی نیست واقعیت ها را نادیده بگیریم، جامعه ما جامعه دوقطبی است این یک واقعیت است که اگر این واقعیت را به رسمیت نشناسیم از پشت خنجر می خوریم، شرط اول حل بحران ها، پذیرش آنست. ایشان می گویند در ملت ما سردرگمی وجود ندارد، در صورتیکه هست. در جنگ اگر یک وجب از کشور ندادیم، به پشتیبانی این مردم بود اگر امروز مقرر است در مقابل شدیدترین فشارها تاب بیاوریم، باید مردم را داشته باشیم. اما گفتمان امروز فاقد زبان برقراری ارتباط است. باید زبانی دیگر داشته باشیم.
کیانی هم اظهار داشت: دو قطبی موجب جدایی اعضای یک خانواده نمی گردد.
اختتام این جلسه به پرسش و پاسخ مفصل با حاضران در جلسه اختصاص پیدا کرد.
منبع: samfilm.ir
این مطلب سام فیلم را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
کامنتهای بینندگان سام فیلم در مورد این مطلب