انتقاد تند روزنامه اصولگرا به خانه سینما
به گزارش سام فیلم روزنامه جوان نوشت: خانه سینما که درباره اعتراض ۸۰۰ زن سینماگر به آزار جنسی هیچ واکنشی درخور نشان نداده بود و نسبت به توهین فیلم عنکبوت ترجیح داد ساکت بماند، روز گذشته در یک بیانیه آورده است: سینمای ایران سال هاست یکی از پر افتخارترین جلوه های نام ایران در صحنه های بین المللی است!
سینمای ایران بیشتر از آنکه ایدئولوژیک باشد و جهان بینی مشخصی داشته باشد، سیاست زده است. این حقیقتی است که آنرا هم میتوان در بخش قابل توجهی از فیلمها لمس کرد و هم در نحوه رفتار و گفتار و کنش های سیاسی بعضی از همین سینماگران می شود ردپای آنرا دید. همین سینمای سیاست زده ای که این روزها به شدت در وضعیتی بی سابقه، بعد از انقلاب اسلامی در رویارویی با اعتراض زنان به فساد جنسی قرار گرفته و فضایی منفعل و رخوت انگیز را تجربه می کند، اگر گرفتار سیاست زدگی شود بحران تازه ای برای خود رقم زده است. خانه سینما روز گذشته در واکنش به توئیت نه یک سخنران مشهور لحافی را که بر سر گرفته بود کنار زده و در چارچوب اطلاعیه ای که معلوم است با عجله و عصبانیت و بدون درایت نوشته شده، هل من مبارز طلبیده است.
این سینما دیگر افتخار آمیز نیست
خانه سینما در ایام اخیر حتی بر خود واجب ندید در مقابل فیلم موهن عنکبوت موضع بگیرد و از حیثیت سینمای ایران در مقابل تخریب چنین اثری دفاع کند، حتی این جرئت را به خود نداد نسبت به جنبش وارداتی me too از انفعال بیرون بیاید و از حیثیت اعضای خود پاسبانی نماید، اما بیانیه عجولانه خانه سینما نشان داده است اعضای این نهاد صنفی در بزنگاه هایی که باید صراحت لهجه داشته باشند و در صحنه حاضر باشند، ترجیح می دهند به وظایف خود عمل نکنند، اما وقتی از بیرون سینما درباره کلیت سینما قضاوتی- هرچند ناعادلانه- صورت بگیرد واکنشی سریع، احساسی و سیاست زده اتخاذ می کنند. انگشت گذاشتن بر این گزاره تکراری و کلیشه ای که سینمای ایران سال هاست یکی از پر افتخارترین جلوه های نام ایران در صحنه های بین المللی است، دیگر دست کم در این وضعیتی که در آن به سر می بریم، کارایی قبل را ندارد. سینمای ایران امروز در بعد بین المللی و جشنواره ای با فیلم عنکبوت (اگر آنرا نماینده سینمای ایران بدانیم) به حضیض ذلت و وطن فروشی رسیده و در بعد داخلی با قهر تماشاگر وطنی گرفتار چالش مخاطب شده است. خانه سینما بعنوان یک نهاد صنفی اگر این بیماری را که روز به روز مزمن تر از قبل می شود نبیند، به صورت عادی اراده ای هم برای صدمه شناسی و درمان آن نخواهد داشت. وقتی می گوییم سینمای ایران بیمار است، ریشه آنرا باید در همین بی تفاوتی بدانیم که به یک حس خودبرتربینی کاذب دامن می زند تا همواره فکر نماییم هر اثری در این سینما و به دست این سینماگران خلق شد و در آن سوی مرزها جایزه گرفت لزوماً باید به آن افتخار کرد و هر اتفاق و هر رخدادی در این فضا افتخار آمیز است.
خانه سینما در بیانیه خود آورده است: «اشخاصی این روزها بنا بر یک برنامه از پیش تعیین شده- که پس از این همه سال دیگر برای ما و مردم نخ نما شده است- به شکل بسیار بی ادبانه ای آغاز به سمپاشی و هتاکی ضد سینما و سینماگران کرده اند. هدفشان مشخص است، می خواهند تمرکز فضای خبری کشور را به جهتی دلخواه سوق دهند، برای انجام این مأموریت چه هدفی بهتر از سینما و هنرمندانش؟ سینمایی که سال هاست یکی از پر افتخارترین جلوه های نام ایران در صحنه های بین المللی است.»
مسئولیت پذیری خانه سینما!
عجیب است که خانه سینما هیچ وقت این مسئولیت را برای خود تعریف نکرده که به اعضای خود متذکر شود نسبت به هر موضوعی که در آن پای منافع ملی در بین است و تخصص در آن حرف اول را می زند موضعگیری نکنند و فضای جامعه را با نظرات غیرکارشناسی به سمت و سوی پوپولیسم هدایت ننمایند، اما همین نهاد بر خود لازم می بیند به طرزی کاملاً احساسی و تند نسبت به یک یا چند توئیت در فضای مجازی بیانیه صادر کند. آیا خانه سینما بر خود لازم نمی بیند نسبت به اطلاعیه ای که با سو استفاده از نام برخی سینماگران و عبارت تفنگت را زمین بگذار در فضای مجازی منتشر می شود واکنشی انذارگونه اتخاذ کند؟ هرچند واضح است که عده ای از ایجاد یک فضای دوقطبی سیاست زده در سینما سود می برند و خوشحال می شوند سینماگر ما به جای تمرکز بر امر فرهنگ و هنر درگیر سیاست باشد.
در انتها بیانیه خانه سینما آمده است: «درپی برخی اظهارات از جانب برخی افراد غیر در رابطه با سینما بعد از حواشی جشنواره کن، این بیانیه صادر گردیده است.»
یک سوزن هم به خود بزنید
خوب است که خانه سینما نسبت به اظهارنظر افراد غیر در رابطه با سینما حساس است، اماای کاش این نهاد صنفی نسبت به اظهارنظر سینماگران درباره مسائل غیرمرتبط هم همین حساسیت را به خرج می داد. در واقع صیانت از شأن و جایگاه سینمای ایران جایی اهمیت پیدا می کند که نسبت به مواضع اعضای این صنف در فضای مجازی که در جهت منافع ملی نبوده و به سیاست های کشور خدشه وارد می نماید حساس باشد. این بی مسئولیتی به شکل جدی نه تنها کمکی به فرهنگی تر شدن فضای سینما نمی کند، بلکه آنرا به آتش سیاست زدگی گرفتار می نماید. امروز لازم است خانه سینما بیشتر از هر چیزی نسبت به هجمه ای که به واسطه طرح جنبش وارداتی me too مبتنی بر افترا زنی به مردان فعال در این حوزه در معرض آن قرار گرفته چاره اندیشی کند. به نظر می آید آخرین بیانیه زنان معرض به آزار جنسی که در چارچوب بیانیه ۸۰۰ زن سینماگر منتشر گردید نشان داده است روش های این به اصطلاح جنبش از افراط گرایی در افترا زنی به مرز عقلانیت نزدیک شده و این می تواند یک دستاورد برای خانه سینما باشد. از سویی دیگر خانه سینما می تواند با آرام کردن فضایی که به واسطه در معرض افترا قرار گرفتن جنبش معروف به me too ایرانی ایجاد شده، نشان دهد که سینمای ایران برای زنان فعال در این حوزه به نسبت فضای سینما در دیگر کشورهای دنیا امن تر بوده و این چنین از ساحت این هنر در کشور دفاع کند. بدیهی است که دست های پنهانی وجود دارند که ترجیح می دهند سینمای ایران گرفتار مسائل فرعی باشد و از تولید و خلق آثار فاخر عاجز بماند.
منبع: سام فیلم
این مطلب سام فیلم را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
کامنتهای بینندگان سام فیلم در مورد این مطلب