اندکی صبر درباره ی فروش فسیل
به گزارش سام فیلم، ایسنا نوشت: امیر حسین علم الهدی معتقد است: کمدی «فسیل» توانسته نزدیک به 70 درصد مخاطبان سینما را از شروع امسال جذب خود کند و این آمار، بااینکه در مجموع خوب است، اما فقط نسبت به سه سال قبل خوب است و در مقایسه با سال 1398 هنوز عقب هستیم. با این حال باید تامل نماییم تا ببینیم آمار مخاطب سینما در آخر امسال به عدد 26.5 میلیون نفر سال 98 می رسد یا خیر.
این روزها که سینمای ایران در قبضه آثار کمدی درآمده و اظهارنظرهای متفاوتی نسبت به تعداد فیلم های کمدی روی پرده، درحال اکران و در راه تولید مطرح می شود، جریان گیشه سینما هم گرفتار تغییراتی شده و شاید از این پس معیارهای دیگری برای مقایسه فیلم های پرمخاطب و پرفروش درنظر گرفته شود. هم اکنون با ۱۰۰ میلیاردی شدن یک فیلم، این سوال مطرح است که آیا از این پس معیار موفقیت فیلم ها در فروش، ورود آنها به باشگاه صد میلیاردی ها باید باشد؛ آن هم در حالی که همین الان اختلاف فیلم اول و دوم جدول فروش سینماها به تنهایی ۱۰۰ میلیارد تومان است. در این حوزه امیرحسین علم الهدی کارشناس سینمای ایران در گفت وگویی با ایسنا ضمن اشاره به اینکه هم اکنون هزینه تولید یک فیلم بر حسب بازیگران آن و اینکه تا چه حدی بخواهد جمعیتی از تماشاگر را تحت تاثیر قرار دهد، کمتر از ۱۵ میلیارد تومان نمی تواند باشد، بیان کرد: در بررسی وضعیت فیلم های درحال اکران باید این نکته یادمان باشد که وقتی از بیش از ۱۰۰ میلیاردی شدن یک فیلم (فسیل) صحبت می شود، از فیلمی حرف می زنیم که تا امروز سه میلیون نفر تماشاگر را به خود جذب کرده و اگر آنرا با دیگر فیلم های امسال مقایسه نماییم، حتما یک اتفاق خوب است چون سال قبل فیلم «انفرادی» به عنوان پرفروش ترین فیلم سال، در یک بازه زمانی طولانی در نهایت دو میلیون و ۴۰۰ هزار نفر را به سینما کشاند و به فروش حدود ۷۷ میلیارد تومانی رسید. «دینامیت» هم در سال ۱۴۰۰ با دو میلیون و ۵۰۰ هزار نفر تماشاگر ۵۸ میلیارد تومان بلیت فروخت و اگر بخواهیم از نظر اقتصاد و آمار به مسئله نگاه نماییم، می بینیم که وضعیت سینما نسبت به سال قبل بهتر است چون حدود ۴۰ تا ۵۰ درصد افزایش مخاطب و فروش داشته است. وی افزود: در افزایش فروش با اهمیت ترین بحث قیمت بلیت است که حدود ۳۵ تا ۴۰ درصد نسبت به سال ۱۴۰۱ افزوده شده است. پارسال میانگین قیمت بلیت ۳۳ هزار تومان بود و امسال به حدود ۴۵ هزار تومان رسیده که حدود ۳۵ درصد افزایش قیمت بلیت است. اگر همین روند ادامه داشته باشد باید ببینیم چه فیلم هایی ممکنست رکورد «فسیل» را بزنند یا این توسعه را حفظ کنند چون الان این کمدی توانسته نزدیک به ۷۰ درصد مخاطبان سینما را از شروع امسال جذب خود کند و این آمار، بااینکه در مجموع خوب است، اما فقط نسبت به سه سال قبل خوب است و در مقایسه با سال ۱۳۹۸ هنوز عقب هستیم. با این وجود باید تامل نماییم تا ببینیم آمار مخاطب سینما در آخر امسال به عدد ۲۶.۵ میلیون نفر سال ۹۸ می رسد یا خیر. علم الهدی خاطرنشان کرد: البته این نکته را هم نباید فراموش کرد که این رشد خوب ماحصل یک فیلم است نه چند فیلم و این درآمدی که برای سینمای ایران کسب می شود متعلق به یک فیلم است. در همه جای دنیا هم فیلم های محدودی هستند که فروش های میلیاردی دارند مثل «آواتار»، «تاپ گان» یا انیمیشن «سوپر ماریو». در سال ۱۴۰۲ فقط یک فیلم توانسته بخش مهمی از وضعیت سینمای ایران را ارتقا دهد و این جای خرسندی دارد ولی درباره ی این که آیا فیلم های دیگر توانسته اند به درآمد حداقلی خود دست یابند یا خیر، با اما و اگرهایی روبرو می باشیم چونکه آمار دقیقی از میزان هزینه های آنها در دسترس نیست و به نظر می آید فقط یک یا دو فیلم توانسته اند به حداقل هزینه های صرف شده خود برسند و بقیه شکست کامل را در گیشه تجربه کرده اند. وی افزود: یک نکته مهم این است که در دیگر کشورهای دنیا اگر یک فیلم در اکران سینمایی، به ۴۰ تا ۴۵ درصد هزینه تولید خود برسد یعنی کارکرد آن درست بوده است. حدود ۳۰ تا ۳۵ درصد هم به نمایش در پلت فرم ها و تلویزیون و باقی به پخش بین الملل می رسند پس این که ما تمام حیات و ممات سینمای ایران را روی اکران سینما می آوریم یک اشتباه راهبردی است. در کنار این مساله که اکران سینما باید سودده شود و سبب خوشی خواهد شد، این را هم فراموش نکنیم که اگر فیلمی در اکران سینما به سود نرسد حتما به مفهوم ضرردهی نیست چون ممکنست در پروسه واگذاریِ بقیه حقوق خود مثل نمایش خانگی، پخش بین الملل و تلویزیون به سوددهی برسد. علم الهدی در ادامه این گفت و گو درباره ی جلسه اخیر مدیران سازمان سینمایی و توافق با بخشنامه اکران فیلم های خارجی و در پاسخ به این که آیا این نوع تصمیم ها را تغییر در حکمرانی سینما می داند؛ موضوعی که قبل تر هم بر آن تاکید داشت، بیان کرد: به هر حال اگر قرار باشد آداب حکمرانی تغییر کند باید به نحوی باشد که فیلمسازان با تمام سلایق فیلم بسازند چون تنوع سلایق در کنار اکران فیلم های خارجی، سینما را به پیشرفت می رساند و این یعنی آداب حکمرانی سینما که به تأمل نیاز دارد و سینما الان در جایی که باید باشد، نیست. البته سینمای ایران درحال حاضر امکان ورود به بازار نمایش فیلم های روز دنیا را بخاطر قانون «داماتو» آمریکا و جریان اصلی هالیوود و تحریم های موجود ندارد ولی به هر حال به نظر می آید اگر بخواهیم به روشی روشن در مدیریت سینما برسیم حدود ۳۰ درصد ظرفیت نمایش سینمای ایران باید در اختیار فیلم خارجی باشد مثل چین، هند یا کره جنوبی که از حدود ۵۰ درصد تا ۳۵ درصد ظرفیت سینمای آنها را دربرمی گیرد. در چین با وجود نگاه ماهیتی ایدئولوژیکی که به نسبت آمریکا وجود دارد حدود ۳۵ تا ۴۰ درصد ظرفیت نمایش خودرا به سینمای آمریکا مختص کرده است. فارغ از این که ما می توانیم «آواتار» یا همین انیمیشن «سوپر ماریو» را نمایش دهیم، تا اطلاع ثانوی چنین امکانی برای ما اجرائی نمی شود چون هفت کمپانی اصلی آمریکا امکان واگذاری فیلمی را به ایران ندارند و هر زمانی که این قفل شکسته شود و حیات طبیعی سینما شکل بگیرد، به مفهوم آنکه وزارت ارشاد فقط مسئولیت پروانه نمایش را با پایین ترین میزان سانسور و یا با درجه بندی فیلم ها بر عهده داشته باشد و بقیه موارد را برمبنای بازار عرضه و تقاضا پیگیری کند و در کنار آن از سینمای فرهنگی مراقبت کند، شرایط به روال خوبی خواهد افتاد. وی اشاره کرد: مراقبت از سینمای فرهنگی ساز و کار مخصوص خودرا دارد و به مفهوم دخالت و ورود به بازار عرضه و تقاضا نیست، بلکه مکانیزم هایی را در بر می گیرد که می تواند به فیلم های ایرانی و آن چه مورد علاقه دولت، به مفهوم نگرانی از فرهنگ عمومی کشور است، در عرصه پیش خرید بلیت، تبلیغات و غیره کمک نماید. هر گاه دولت حضور خودرا در بازار عرضه و تقاضا کمرنگ کند سینما به رشد خواهد رسید. البته در عرصه پروانه ساخت هم باید گشایش های لازم اتفاق بیفتد و با عنایت به این که امسال سال خوبی را شروع کردیم و می گویند سالی که نکوست از بهارش پیداست، باید صبر نماییم که ببینیم تا آخر سال این شرایط می تواند ادامه داشته باشد یا این که فقط ممکنست یک نسیم خنک بهاری باشد. 57245
این مطلب سام فیلم را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب