عمار، سینما، آرمان و چند داستان دیگر
به گزارش سام فیلم، ایرنا نوشت: جشنواره «عمار» در حالی در آستانه برگزاری چهاردهمین دوره قرار دارد که همچنان یکی از با اهمیت ترین وجوه تمایز آن، دایره مخاطبان مردمی اش در پروسه اکران آثار است.
چهاردهمین دوره اش امسال برگزار می شود؛ رویدادی که خودرا پایگاهی برای کم برخورداران و محرومان می داند و از همان زمانی که سنگ بنایش گذاشته شد این گزاره را در دلش بارور کرد که صدای آنهایی باشد که کمتر تریبونی در اختیار دارند و در عین حال بدنبال عدالت خواهی و مطالبه گری هستند.
از «عمار» می گویم. جشنواره ای که در دی ماه سال ۸۹ متولد شد و با آنکه در همان گام نخست با تنها ۲۰ فیلم شروع به کار کرد اما همان آثار را در سی نقطه از کشور به نمایش گذاشت تا به عنوان یکی از با اهمیت ترین رویدادهای جبهه فرهنگی انقلاب شناخته شود.
از همان ابتدا پرچمدار این رویداد دو چهره شناخته شده بودند؛ وحید جلیلی که اینروزها راهبری پروژه تحول در تلویزیون را برعهده دارد، یکی از آن هاست که از شروع ریاست شورای سیاستگذاری «عمار» را عهده دار شد و در کنارش هم همیشه نام نادر طالب زاده فیلمساز فقید سینما در قامت دبیر جشنواره به چشم می خورد، کارگردان و مستندساز تاثیرگذاری که پس از مدتی اقامت در آمریکا به ایران بازگشت تا ضمن ساخت مستندهایی درباره ی اولین روزهای ایران در بعد از انقلاب و البته تحولاتش، طرح جشنواره «عمار» را دراندازد تا الحاق پیشوند «مردمی» به آن موجب شود بعدها آثار این رویداد به دورافتاده ترین نقاط ایران هم برود و اساسا مخاطبان را با موجودیتی به نام «سینما» آشنا کند.
آرمان «عمار» چیست؟
«عمار» حالا یکی از راهبردی ترین جشنواره هایی است که به بهانه اش فیلمسازان گردهم می آیند تا با آثارشان ظرفیتی تازه را به سینمای ایران تزریق کنند، آثاری که گرچه از نظر ساخت گاهی نمی توانند دوستدارانشان را راضی کنند اما مضامین تازه ای پیش روی مخاطبان می گذارند«عمار» حالا یکی از راهبردی ترین جشنواره هایی است که به بهانه اش فیلمسازان گردهم می آیند تا با آثارشان ظرفیتی تازه را به سینمای ایران تزریق کنند. فیلم هایی که گرچه از نظر ساخت گاهی نمی تواند دوستدارانش را راضی کند اما مضامین تازه ای پیش روی مخاطبان می گذارد، خط سیر این جشنواره تا به امروز بر محور «محتوا» تعریف شده و در هر دوره شاهد طرح برخی سوژه ها و موضوعات روز هستیم. به تعبیری ایده هایی که این آثار در دل خود دارند می تواند متضمن ورود کارگردانش به عرصه سینمای حرفه ای و گاهی به مناسبات مدیریتی شود.
حامد بامروت نژاد مدیرشبکه دوسیما، محمدصادق باطنی مدیر شبکه امید و... همچون مدیرانی هستند که از «عمار» برخاسته اند و بستر رشدشان همین رویداد بوده است.
تنها کمی پس از اعلام موجودیت جشنواره «عمار» بنیانگذارانش از تولد یک گردهم آیی تازه به موازات «عمار»، خبر دادند؛ کنفرانس افق نو از مشتقات همین جشنواره بود، کنفرانسی که از دل جشنواره فیلم فجر در سال ۸۹ پدید آمد اما در ادامه نادر طالب زاده دبیری هر دو جریان را برعهده گرفت که البته تاریخ آخرین دوره برگزاری اش به سال ۹۷ بازمی گردد.
رویدادی که تکیه اش بر استفاده از چهره های بین المللی غربی برای بیان مواضع استکبارستیزانه بوده است، درست شبیه آن چه که در جشنواره «عمار» پیگیری می شود با این تفاوت که محوریت این جشنواره بر استفاده از نیروهای انقلابی گم نام در داخل کشور است.
مخاطب «عمار» کیست؟
«سازمان تماشای گسترده»، «مخاطبان هدف»، «پایتخت گریزی» و... همه و همه کلیدواژه هایی است که در طول عمر چهارده ساله این جشنواره به تواتر از بانیان «عمار» شنیده شده است، هدفی که از همان ابتدا به دنبالش بودند و برای آنکه وجهی عملی پیدا کند شبکه ای منسجم از افراد را ترتیب دادند تا ضمن آشنا کردن شهروندان شهرهای فاقد سینما با مفهومی به نام «سینما»، محصولات فرهنگی سینمایی مطابق با رویکردهایشان را در سبد خانواده های کم برخوردار قرار دهند؛ همین هم شد، حالا گسترش این شبکه و زنجیره طولانی افرادی که این مسأله را دغدغه خود می دانند سبب شده حتی سینماگران مطرح هم آثارشان را به دست ساز و کار این شبکه بسپارند تا فیلم ها دست به دست به کم جمعیت ترین و کم برخوردارترین مناطق برسد و البته چرخه اقتصادی مناسبی هم برایشان به ارمغان بیاورد.
فرمول این اکران ها توأمان هم عجیب و هم ساده است؛ عجیب از این منظر که نیازی به ادوات و تشکیلات گسترده ای برای نمایش فیلم ها نیست و ساده از آن رو که با کمترین ابزار هم می شود تجربه تماشای دسته جمعی فیلم ها را برای تماشاگران رقم زد درحقیقت کافی است شما یک لپ تاپ، یا یک پروژکتور و فیلم های مورد تأیید این رویداد را داشته باشید تا حلقه ای از این زنجیره اکران مردمی شوید آن گاه است که می توانید آثار سینمایی را برای آن دسته از مخاطبانی که شاید کمتر فرصت رفتن به سینما را دارند و یا حتی سینمایی در شهرشان نیست، به نمایش بگذارید.
سینما فلسطین محل ثابت برگزاری جشنواره فیلم «عمار»
نمایش چندین و چندباره فیلم ها از یک سو و تراکم پخش آنها در نقاط مختلف سبب شده تا آثار وجهی اقتصادی هم برای این جشنواره و هم برای سازندگان فیلم ها داشته باشد. کافی است آماری از فروشی که در این چند سال که شبکه اکران مردمی قدرت گرفته بررسی کنید، «موقعیت مهدی»، «غریب»، «منطقه پرواز ممنوع»، «منصور»، «لوپتو» و... همچون آثاری هستند که علاوه بر فروش های سینمایی، با حضور در این شبکه بیش از یک میلیارد تومان فروختند.
الگوی «عمار» چیست؟
همان طور که اشاره شد، جشنواره فیلم «عمار» با دستور کار کشف استعداد از بخش های نادیده مانده جبهه فرهنگی انقلاب، متولد شد و طبیعتا در طول سالهای برگزاری بخش اصلی ویترین آن هم به ساخته های چهره های غالبا گمنامی اختصاص پیدا کرده است که تعدادی از آنها بعدها به جریان اصلی سینمای ایران پیوستند.
«عمار» اما در کنار توجه به استعدادها در دوره های مختلف برگزاری اهتمام ویژه ای به معرفی الگو، در قالب تقدیر سینماگران و هنرمندان پیشکسوت هم داشته است. در هر دوره از جشنواره «عمار»، بخش ویژه ای از آیین اختتامیه به بزرگداشت یک چهره معتبر هنری اختصاص پیدا کرده است که در یک نگاه کلی می توان از کنار هم قرار دادن این اسامی، متوجه چشم انداز جریان «عمار» برای فعالیت هنری شد.
زنده یاد نادر طالب زاده، پرچم دار و هدایت گر اصلی جریان «عمار» در سالهای ابتدایی ایجاد بود و بنا بر این سال قبل و در نخستین نوبت از برگزاری این رویداد بعد از درگذشت این هنرمند، بخش ویژه ای به نکوداشت میراث فرهنگی، هنری و رسانه ای او اختصاص پیدا کرد.
در کنار مرحوم نادر طالب زاده، جمال شورجه دیگر سینماگری بود که آیین بزرگداشتش در سیزدهمین دوره جشنواره «عمار» انجام شد اما اگر به کتابچه خاطرات این رویداد رجوع نماییم، با تنوع قابل توجهی از چهره های پیشکسوت تجلیل شده در جریان «عمار» مواجه می شویم.
سیروس مقدم، سیدمحمود رضوی، محمدرضا سرشار، رضا برجی، امراله احمدجو، ابوالقاسم طالبی، فرج الله سلحشور و مسعود جعفری جوزانی تنها تعدادی از چهره های هنری تجلیل شده در دوره های مختلف جشنواره «عمار» محسوب می شوند.
سید داود میرباقری را اما می توان یکی از نخستین و البته شاخص ترین این چهره ها دانست. آیین تقدیر کارنامه کارگردان سریال هایی همچون «امام علی(ع)» و «مختارنامه» در سومین دوره جشنواره عمار در سال ۹۱ انجام شد و داود میرباقری در این مراسم اینطور نسبت به بزرگداشت خود واکنش نشان داد: « تقدیر در جشنواره ای با مضامینی ارزشی و در حضور چنین مادرانی که در راه پایداری انقلاب اسلامی استقامت کرده اند و ما همه به آنها بدهکاریم، شبی را برای من رقم زد که همیشه در ذهن و خاطر من می ماند و خستگی دو دهه کار ساخت آثار تاریخی مذهبی را از تنم به در کرد.»
تازه های «عمار» چیست؟
ظرفیت «عمار» در این است که مدلی را معرفی نماید تا او تبدیل به یک اینفلوئنسر مردمی شودروز گذشته ۱۸ دی ماه نشست خبری این رویداد هم برگزار و طی آن اعلام گردید مقرر است بزرگداشت محمدحسین لطیفی که سال قبل فیلم سینمایی «غریب» را با محوریت شهید بروجردی ساخته بود و نکوداشت مرحوم پروانه معصومی که به مدتی پیش به سبب مبتلاشدن به بیماری درگذشت، اجرا شود.
اسعد دبیر این رویداد اما از یک اینفلوئنسری متفاوت گفت، او اشاره کرد: «عمار باید از قلب انقلاب اسلامی ایران اینفلوئنسر تربیت کند. اصلا ظرفیت «عمار» در این است که مدلی را معرفی نماید تا او تبدیل به یک اینفلوئنسر مردمی شود. روح عمار مبتنی بر مردم است. ما دنبال سلبریتی و اینفلوئنسر نیستیم، ما معتقدیم این جشنواره می بایست در تربیت این حوزه شاهد اتفاقات ارزشمندی باشد.» در عین حال تاکید شد: «در فضای مجازی گدایی اینفلوئنسرها را هم نمی نماییم اما تلاش می نماییم تا نیروهایی را تربیت نماییم که بتوانند با مردم گفت و گو کنند.»
همچنین برگزارکنندگان جشنواره از یک شگفتانه در اهدای جوایز خبر دادند؛ جایزه ای ضد مردمی!
در این جلسه عنوان شد مقرر است این جایزه به کسانی داده شود که ضد مردمی ترین افراد هستند و دربرگیرنده خاصیت ها و غافلگیری هایی است.
۲۲۰۵۷
این مطلب سام فیلم را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب