بازیگری زیر سایه حكم اعدام
به گزارش سام فیلم وقتی اجرای نمایش به اتمام رسید، هنگام سوار شدن به اتوبوس پایش می لرزید. به مربی اش گفته بود اگر پیش از این كه با چاقو به دوستم حمله كنم، بازیگری و تئاتر را تجربه كرده بودم، هرگز مرتكب قتل نمی شدم. حالا این پسر اگر نتواند رضایت خانواده مقتول را بگیرد اعدام می شود.
فرزاد خوشدست، كارگردان فیلم مستند سینمایی «خط باریك قرمز» كه در این اثر، روایتی مستندگونه از تعدادی مجرم نوجوان در كانون اصلاح و تربیت را به تصویر كشیده در گفت وگویی با ایسنا بیان كرد: یكی از بچه هایی كه با ما در این فیلم همكاری كرد و بازی خوبی از خود نشان داد، به سبب بهتان به قتل حالا حكمش تایید و به قصاص محكوم شده است. او سنش از ۱۸ سال رد شده و برای گرفتن رضایت باید مبلغ زیادی پرداخت كند و اگر پول را پرداخت نكند اساسا قصاص خواهد شد.
وی در ادامه بیان كرد: فیلم ما برای چند جشنواره خارجی پذیرفته شده، برای جشن خانه سینما نامزد بهترین فیلم شده، برای جشن مستقل مستند انتخاب شده و تنها مستند ایرانی است كه جایزه بنیاد آسیایی نت پك را دریافت كرده است. همه از این اتفاقات خوبی كه برای فیلم افتاده خوشحالیم، اما از اعماق قلبم هیچ كدام این قدر اهمیت ندارد كه بتوانیم این نوجوان را نجات بدهیم.
كارگردان «زنی كه نام ندارد» با بیان این كه "من با مسئولان بسیاری درباره سوژه این فیلم صحبت كرده ام"، اشاره كرد: در اكران خصوصی این اثر در حضور افرادی چون آقای رستم وندی رئیس سازمان امور اجتماعی كشور، آقای احمد مازنی نماینده مجلس شورای اسلامی، سردار مهری رئیس سازمان وظیفه عمومی ناجا، علی هاشمی دبیركل اسبق ستاد مبارزه با مواد مخدر و در كل هفت نفر از مسئولان كشوری گفتم اگر این پسر قصاص شود تا هر زمانی كه این فیلم در دنیا بچرخد و در فستیوال ها نمایش پیدا كند وقتی از سرنوشت شخصیت فیلمم بپرسند باید بگوییم اعدام شد. این بدترین اتفاقی است كه می تواند برای كشورمان رخ دهد؛ اما اگر این نوجوان كه در ساختار كار ما تغییر شخصیت داشته، نجات پیدا كند آن وقت گفته می شود توانسته ایم در كنار ساخت یك اثر ملی، جریان سازی و فرهنگسازی اجتماعی نماییم.
خوشدست اضافه كرد: چند روز پیش كه با این محكوم در كانون صحبت می كردم به من گفت به خاطر كارهایی كه در آن پنج ماه در جریان فیلم «خط باریك قرمز» انجام دادیم من فرق خودم را با بقیه زندانی ها كه برای كار انتخاب نشدند می فهمم؛ البته او هنوز از حكمی كه برایش صادر كرده اند خبر ندارد. شنیدن این حرف برایم بسیار لذت بخش بود؛ اما حالا با تمام این احوالات و تغییرات باید اعدام شود.
او با تاكید بر این كه "معتقدم این فیلم باید بیشتر و بزودی برای مسئولان دیگری هم نمایش داده شود" اظهار داشت: این اثر می تواند به فضاهایی مشابه كانون اصلاح و تربیت و بچه های مجرمی كه در این مكان ها هستند كمك نماید. آنها و خانواده های شان همچنان با ما در ارتباط هستند؛ چه آن هایی كه آزاد شده اند و چه تعدادی كه همچنان در كانون هستند به طرق مختلف من یا توماج دانش بهزادی را پیدا و ارتباط شان را با ما حفظ نموده اند. تمام اتفاقاتی كه از سه سال قبل رخ داده، نشان داده است كار روی این بچه ها موثر بوده و این فیلم درانتها بندی پیشنهاد نخستین مدرسه سایكودرام را می دهد. وقتی ما می دانیم توجه به این اتفاقات می تواند چنین تأثیرات بزرگی داشته باشد چرا نباید برای رسیدن به آن تلاش كنیم؟!
این مستندساز افزود: چندین ماه است جلساتی برای تاسیس مدرسه سایكودرام تشكیل می شود اما همچنان به نتیجه مطلوب نرسیده. من دنبال این بودم كه «خط باریك قرمز» فضایی را در جامعه ایجاد كند و با عملی كردن یك نظریه به كاهش خشونت كمك گردد، اما بنظر می رسد خیلی اتفاق شدنی ای نخواهد بود. اتفاقا یك مسئول دولتی در جلسه ای به من گفت زمانی كه فیلم «دایره مینا» ساخته شد و به نمایش درآمد منجر به تاسیس سازمان انتقال خون شد. تو نیز درانتها این فیلم از مدرسه سایكودرام صحبت می كنی اما متاسفانه سالی كه «دایره مینا» به نمایش درآمد انگار تعهد بیشتری وجود داشت. از من مدام پروپوزال گرفته می شود و جلسه گذاشته می شود، اما در نهایت همه چیز در همان جلسات باقی می ماند. ایده مدرسه سایكودرام یعنی به خدمت گرفتن همه هنرمندان و در نهایت كاهش خشونت در كشور.
كارگردان «وقایع نگاری یك فیلم ساز ناتمام» با بیان این كه فیلمبرداری و فرآیند درمانی این اثر در كانون اصلاح و تربیت حدود پنج ماه زمان برده است، اظهار داشت: من بیشتر از سه سال است به عناوین مختلف درگیر این اثر هستم. بگفته مسئولان، «خط باریك قرمز» به لحاظ فرهنگی انقلابی را در زندان ها و عملكرد حقوق بشری كشور رقم زده است. من دنبال ساختن فیلمم بودم و علاوه بر این كه اثرم برایم اهمیت ویژه ای داشت خواستم بگویم سوژه انسانی كاری فراتر از مسائل سیاسی و حتی برون مرزی است. من همچنان مسئله ام بچه های حاضر در كارم هستند و حتی همه بچه هایی كه در معرض این بحران هستند.
وی در ادامه صحبت های خود با اشاره به سختی های ساخت این اثر و تئاترشان كه در روزهای سی وششمین جشنواره تئاتر فجر در فضایی خارج از كانون اصلاح و تربیت اجرا شد، توضیح داد: تا روز آخر برای فیلمبرداری سكانس نهایی، ۱۰ زندانی را با خودم از زندان خارج كردم. من برای خروج هر یك از آنها كلی تعهد دادم، یعنی اگر هر كدام از آنها فرار می كردند من به شدت گرفتار می شدم اما با این وجود باور داشتم هیچ كدام شان فرار نخواهند كرد. می دانستم پنج ماه كار كردن با آنها نباید بی نتیجه باشد و باید تغییر را عملی می دیدم و از جانب دیگر باید قدرت سایكودرام را به شكلی ثابت می كردم.
فرزاد خوشدست با بیان ماجراهای روز اجرا، به این پسر كه امكان دارد اعدام شود اشاره نمود و اضافه كرد: وقتی اجرای نمایش به اتمام رسید و می خواستیم برگردیم همین پسر هنگام سوار شدن به اتوبوس پایش می لرزید، به توماج گفتم لطفأ برو ببین چه شده است. پسر می لرزید و غمگین به توماج گفته بود اگر پیش از این كه با چاقو به دوستم حمله كنم، این كار را انجام می دادم هیچ گاه مرتكب قتل نمی شدم. پس می توان گفت این فیلم می خواهد ثابت كند استفاده از روش های هنری می تواند آرامش را به جامعه برگرداند و از خشونت موجود در جامعه بكاهد. حالا چرا باید این پسر كه نگاهش به زندگی و جهان اطرافش تغییر كرده جانش گرفته شود؟
این مطلب سام فیلم را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب