اعلام جزئیات آلبومی به نام ایرانویج شاهنامه با ساز ایرانی هم نوا شد
به گزارش سام فیلم، آهنگساز آلبوم ایرانویج هم زمان با انتشار این اثر از جزئیات پروژه ای اظهار داشت که کوشیده با بهره مندی از هنرمندان صاحب نام فضای متفاوتی از شاهنامه فردوسی را پیش روی مخاطبان قرار دهد.
صادق چراغی آهنگساز آلبوم «ایرانویج» در گفتگو با خبرنگار مهر ضمن اعلام جزئیات این پروژه بیان نمود: برپایه برنامه ریزی هایی که از قبل داشتیم بمناسبت روز پاسداشت زبان فارسی آلبوم «ایرانویج» را منتشر کردم. آلبومی که همه قطعات آن بر پایه سروده های شاهنامه فردوسی است که درآمیخته با نوای سازهای ایرانی و البته بیشتر سازهای اقوام، ساخته و پرداخته شده اند. ضمن این که در بخشی از آلبوم خوانش و روایت شاهنامه را داریم که روایتگرانی چون نصرالله مدقالچی و کیخسرو دهقانی گویندگان آن هستند. در پاره ای دیگر از این جُنگ، خوانشِ بخشی برگزیده از متن های اوستایی و ادبیات پهلوی ساسانی را فریال آذری انجام داده با این چشم انداز که شنوندگان ایرانی با زبان های دیرینِ ایرانی هم بیشتر از پیش آشنا گردند.
وی در معرفی عوامل اجرایی این پروژه اظهار داشت: آرش احمدی نسب نوازنده سه تار و شورانگیز، ادریس رضایی نوازنده تنبور، مجتبی روزبه نوازنده دوتار، سعید اشتری ساغرچی نوازنده رباب، مرتضی یگانه راد، مجید یگانه راد و سوگند عباسی نوازندگان سازهای کوبه ای و کاوه یوسف زاده خواننده این پروژه موسیقایی هستند. ضمن این که پویان رمضانی و سیاوش احمدی نسب صدابرداران، پویان رمضانی مهندسی صدا هم دیگر عوامل اجرایی پروژه را می سازند.
چراغی ضمن اشاره به دیگر خصوصیت های این آلبوم خاطرنشان کرد: در این کار هم مانند کارهای پیشینم، کوشش من این بود در سازآرایی و سازبندی به سازهایی بپردازم که کهن و ایرانی هستند و ما کمتر به آنها می پردازیم. این گونه رویکرد از سویی، منتقدانی دارد و از طرفی، بسیاری دوستدارِ آن هستند. در اینباره یادمانی در پیوند با ۲ آلبوم نخستینِ خود دارم. در آلبوم «از خشت و خاک» من سازهای دستگاهی را کنار گذاشتم تا میدان داریِ موسیقی و ارکستر را بیشتر و بهتر به سازهای اقوام بدهم. این رویکرد، برای خودم هم بیشتر یک آزمون بود. البته ۲ سال بعد از آن، این آزمون را در آلبوم «روی در آفتاب» بگونه ای دیگر دنبال کردم و در این آلبوم سازهای دستگاهی را در کنار سازهای اقوام به کار گرفتم. این گونه برخورد و کار کردن برای خودم بیشتر آزمون وخطا بود.
این پژوهشگر و مدرس موسیقی افزود: چند ماه بعد از انتشار آلبوم «روی در آفتاب» در سال ۱۳۸۶، روزنامه نگاری با من تماس گرفت و می خواست در رابطه با این آلبوم گفتگویی داشته باشد. از آنجاکه این کارها برای من آزمون و خطا بود نمی دانستم برخوردِ مردم می تواند با این گونه کارها چگونه باشد. افزون بر این که بعد از انجام هریک از این کارها، که بیشتر هم کارهای پردردسری بودند، با انباشتِ خستگی ای که در بر داشت، هر بار افسردگی به سراغم می آمد و چندی دیگر، خبرها در رابطه با آنها را دنبال نمی کردم. شاید بیمِ آنرا داشتم خبرها ناامیدکننده و بیرون از تاب آوریِ من باشد و به آن برسم که همه آن تکاپوها و هزینه کردن ها بیهوده بوده است. آن روزها پخشِ آلبومِ «روی در آفتاب» با شخصی به نام سلطانی بود که در «لاله زار» بروبیایی در زمینه پخش داشتند. از خبرنگار پرسیدم زمینه گفتگویش چیست؟ پاسخ داد، چون آلبوم، پرفروش بوده، در رابطه با آن می خواهم دیدگاهتان را بدانم. نمی توانستم سخنِ گزارشگر را بپذیرم و بدبین بودم، گفتم ای بسا می خواهد سربه سرم بگذارد. با این همه، به او گفتم فردا تماس بگیرد. تنها چهار پنج ماه از انتشار کار گذشته بود و پرفروش بودنش را نمی توانستم باور کنم. با شتاب با آقای سلطانی تماس گرفتم و گفتم شما بر چه مبنایی به این بانوی خبرنگار گفتید کار پرفروش بوده؟ و وی در جواب گفت از آنجائیکه همه نسخه هایی که آورده بودیم فروش رفته و من به ناشر نامه رسمی برای چاپ باردیگر داده ام. از آنجا بود که من هم به این کار و این راه امیدوارتر شدم و دانستم به همه دردسرهایش می ارزد تا مانده عمرم را هم خرج آن کنم.
وی ضمن اشاره به کاربرد سازهای در رابطه با موسیقی اقوام در این آلبوم اظهار داشت: در این آلبوم یکی از تصنیف ها را که نیایش فردوسی است با محوریت ساز دونلی نوشتم و اجرا کردم. یکی دیگر از تصنیف ها را که در راکِ ماهور است هم با جولان و خودنمایی ساز قرنی پیش بردم. در جایی دیگر هم کاربری ساز بالابان یا دودوک که گاه می درخشد و حالت تک نوازی به خود می گیرد و البته امیدوارم بعنوان یک عضو کوچک خانواده موسیقی و ادبیات ایران همه این کوشش ها و پیگیری ها بتواند در زمینه فرهنگ ایران ارجمندمان اثرگذار باشد.
آهنگساز آلبوم «ایرانویج» که سال ۱۳۸۴ آلبوم «خشت و خاک» به خوانندگی علیرضا قربانی را منتشر نموده بود، در ادامه صحبت های خود اظهار نمود: در آن روزگار هم مانند حالا، چشم اندازم این بود که در قالب سازهای اقوام، کارهای ارکستری سامان دهم. البته همواره از این که سازهای اقوام آن چنان که شایسته و بایسته است، به کار گرفته نمی شدند بر دیگران خُرده می گرفتم، ولی بعد از آن بود که دریافتم به جای خُرده گیری میبایست در اینباره در کارهای خودم پی جویی و کوشش داشته باشم. بر همین مبنا چند سال قبل از انتشارِ آلبوم «خشت و خاک» ۲ آزمونِ دیگر در این حوزه را از سر گذرانده بودم. اولین آزمون، نوشتن و اجرای موسیقی نمایش «شیخ صنعان» به کارگردانی مهدی شمسایی بود، نمایشی که با آن نزدیک به شصت شب، در تالار وحدت تهران، روی صحنه بودیم. کاری که در موسیقی آن، در قالب گروهِ سازهای ایرانی، تنها سازهای خنیاهای اقوام را به کار گرفتم.
وی در انتها صحبت هایش بیان نمود: در همان سال برای سریال «تفنگ سرپر» به کارگردانی امرالله احمدجو هم با همین رویه یعنی به کارگیری سازهای اقوام بدون همراهی با سازهای شهری و دستگاهی موسیقی آماده کردم. در همه این موسیقی ها دنبال این بودم تا کاراییِ افزونِ این سازها و خنیاها را بشناسم و بشناسانم. این ۲ کار برای من زمینه خوبی فراهم نمود و بازخوردهای خوبی، هم از مردم و هم از هنرمندان گرفتم و به پیگیریِ بیشتر دلگرم شدم. در پیامدِ همین دلگرمی بود که درنگ بیشتر در موسیقیِ دیگر فرهنگ ها را، در لیست کارهای خود گذاشتم. گرایشِ من به بررسی و کنکاش در خنیاهای دیگر فرهنگ ها از روی تنوع طلبی نبود، رفته رفته دریافته بودم پاسخ برخی پرسش ها در پیوند با بعضی از سازها را می شود در سامان های دیگر پی گرفت.
منبع: سام فیلم
این مطلب سام فیلم را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
کامنتهای بینندگان سام فیلم در مورد این مطلب