پیام ها و دلنوشته ها در سوگ بهرام بیضایی از مژده شمسایی تا اصغر فرهادی
سام فیلم: با انتشار خبر تلخ درگذشت بهرام بیضایی سیل پیام های تسلیت و دلنوشته ها در فضای مجازی و رسمی سرازیر شده و از مژده شمسایی (همسر این هنرمند) تا چهره های هنری و سیاسی به این اتفاق واکنش نشان داده اند.
به گزارش سام فیلم به نقل از ایسنا، ساعتی پیش خبر درگذشت بهرام بیضایی به شکل رسمی منتشر گردید در حالیکه از ظهر امروز، ششم دیماه شایعاتی در رابطه با مرگ این چهره برجسته سینما و تئاتر ایران به گوش می رسید تا این که در نهایت تأیید شد این نویسنده و کارگردان روز پنجم دی همزمان با سالروز تولدش از دنیا رفته است.
مژده شمسایی بازیگر سابق سینما و همسر بهرام بیضایی در صفحه رسمی این هنرمند نوشته است:
«زمین زیرِ پایم سست است؛
وقتی او بر آن راه نمی رود
هوا برایم تنگ است؛
وقتی وی در کنارم نفس نمی کشد
آسمانم رنگی ندارد؛
وقتی چشمان آسمانی اش به آن نمی نگرد
کوه ها مظهر هیچ اند؛
وقتی ایستادگی اش جایی ندارد
جهانم خالی ست؛
وقتی صدایم نمی کند
عشق تنها واژه ای ست؛
وقتی نیست که نثارش کنم
وطنم نامی ست؛
وقتی او از آن نمی نویسد
راه ها به بیراهه می روند؛
وقتی به او نمی رسند
زندگی ام باری ست بر دوش؛
وقتی با او نمی گذرد»
اصغر فرهادی، کارگردان سینمای ایران نیز برای فقدان بیضایی نوشته است:
«بهرام بیضایی، آموزگار بزرگ من که شیفته وار آثار، سخنان و بالاتر از آن عشقش به فرهنگ این سرزمین را با تمام وجود دنبال کردم، حالا در غربت دنیا را ترک کرده است. حقیقتاً ایرانی تر از بهرام بیضایی در این روزگار نشناختم و چه تلخ که این ایرانی ترین ایرانی، هزاران هزار فرسنگ دور از ایران چشم بر جهان فرو می بندد.»
***
مهرداد اسکویی، عکاس و مستندساز نیز با انتشار دو عکس از بهرام بیضایی که در سال ۱۳۷۷ از او برداشته در متنی احساسی و با ابراز دلتنگی نوشته است:
«چگونه یک تن تنها، یک تن بسان تو، می تواند در فرهنگ وطنش آنقدر کار کند و آنقدر اثرگذار باشد؟
چطور توانستی این چنین متمرکز قدرتمند به حفظ و ترویج فرهنگ ایرانی بپردازی و خودت را تماماً وقف آن کنی؟
و نبوغ یعنی چه؟ نابغه کیست؟ و چطور میتوان آنقدر نوآوری کرد؟
با چه نگاه و دوراندیشی، هنرهای سنتی ایرانی را با روشهای فنی داستان سرایی مدرن ات ترکیب کردی و به سبکی رسیدی که به موج نوی سینمای ایران کمک کنی؟
چه شد که آنقدر پشتکار پیدا کردی؟ آن چه که در من و نسل من کمیاب شده!
چطور آنقدر منظم بودی و چطور پایبند به علایق و آرزوهایت برای فرهنگ وطنت هیچ گاه خسته نشدی و پا پس نکشیدی؟
چه طور می شود یکی مثل تو، استاد جان بهرام خان بیضایی با وجود مواجهه با همه چالش ها به خلق کردن ادامه دهد؟ خالق باشد و کم نیاورد؟ چطور بدون این که خود بدانیم اهتمام کردی که همه ما را تشویق کنی تا ریشه های خودمان را در آب و خاک وطنمان کشف نماییم ادامه دهیم و خسته نشویم؟
چرا انقدر نگران درختان ایران بودی؟ چطور یک هنرمند می تواند از قطع درختان هزاران ساله کشورش اندوهش را تاب آورد؟ چه طور شد که آنقدر برای تک تکمان الهام بخش شدی و الهام بخش ماندی؟
چیزی بگو استاد جان! چشم های آبی ات را بگشا و برای این دل های سوخته چیزی بگو! بگو بی تو ما چطور از درختان هزاران ساله و هزاران خرده، چیزهای هزاران ساله فرهنگ ایران عزیزمان مراقبت و نگهداری کنیم؟
شما اسطوره نسل من هستید و اسطوره باقی خواهید ماند، مثل داریوش شایگان، احمد شاملو، اخوان ثالث، سیمین بهبهانی، عباس کیارستمی، شجریان و باقی.
از بخت یاری من بود که از شما عکاسی کردم، از چهره نازنین شما در اوج خلاقیت و دانش و تبحر و توانایی و زیبایی. اندوهم بسیار زیاد شده تنها به یک دلیل ساده و آن هم دلتنگی بسیار برای شماست، ای کاش همه، همیشه در وطن عزیزمان بودیم و بیشتر شما را می دیدیم و آثارتان را می خواندیم و می دیدیم و خط می بردیم و در فکر فرو می رفتیم. این تقاضای زیادی نبود حقمان بود.
نغمه ثمینی، نمایشنامه نویس نیز در واکنش به خبر درگذشت بهرام بیضایی نوشته است:
«چرا مردم ساکن ایران نباید اجراهای آخر بیضایی را دیده باشند؟ چه کسانی لایق تر از مردم ساکن ایران که اجراهای بیضایی را ببینند؟ می توانستند دوست داشته باشند، نداشته باشند، نقد کنند، نکنند، اما حق دیدنشان را باید می داشتند.
این احساس یتیمی و زیر پا خالی شدن و تنها ماندن بسان خشمی پدیدار می شود از حقی که نباید سلب می شد. جای اجراهای بیضایی تئاتر شهر بود.
***
افشین هاشمی نیز در صفحه شخصی خود در فضای مجازی نوشته است:
«ایستاد تا روز تولدش یک مرتبه دیگر متولد شد، سپس رفت. اینک رفتنش هم تولد است.
او هر سال در روز رفتنش یک مرتبه دیگر متولد می شود همچون درختی تنومند که هر سال زمستان را به امید بهار اثر می گذراند و هر سال برگ سبز به ما هدیه می دهد. او که خود درخت بود... و سرسبزی بود... برگ های سبزش بر همه ایران سایه دارد وقتی انوارِ سوزان است و تن اش پناه باد و بوران وقتی سرما خُشکان است، چون که درخت او از چشمه خرد آب خورده.»
***
حسن فتحی، کارگردان در صفحه خود با تسلیت به مژده شمسایی نوشته است:
«همه ما اهالی سه چهار نسل تئاتر و سینمایی وطنی مرهون و متاثر از نمایشنامه ها و آثار سینمایی او هستیم، اما همه ما آیا در برخورد با جهل و بی عدالتی و عافیت طلبی و دروغ مرام و اخلاق حقیقت محور او را دنبال خواهیم کرد؟
ادای احترام بر عطا و لقای عمر پربرکت استاد بهرام بیضایی جز این نیست که میراث دار شایسته سنت فکری و فرهنگی و اخلاقی او در حوزه سینما و ادبیات و اساطیر تاریخ ایران زمین باشیم.
امروز شنبه، ششم دی ماه، ایران غم زده یکی از ایرانی ترین هنرمندان فرهیخته خویش را در غربت و در سالروز تولدش از دست داد.»
***
همینطور محمدرضا عارف -معاون اول رئیس دولت - پیام تسلیتی صادر کرده که در قسمتی از آن آمده است:
«درگذشت جناب آقای بهرام بیضایی هنرمند نامدار کشورمان، کارگردان ماندگار سینما و تئاتر، نمایشنامه نویس، فیلم نامه نویس و پژوهشگر برجسته فرهنگ و اسطوره، پایانی است بر حضور جسمانی یکی از عمیق ترین صداهای تاریخ معاصر هنر این سرزمین، اما بدون شک شروع ماندگاری پررنگ تر از نام و اندیشه وی در حافظه فرهنگی ایران است.
بهرام بیضایی نه صرفا یک هنرمند بلکه معمار اندیشه در هنر بود، هنرمندی که روایت تاریخ اسطوره زبان و هویت ایرانی را با زمانه خود با نگاهی نقادانه ژرف و مستقل بازخوانی کرد و آثاری آفرید که هم پختگی و جهان بینی خاصی در آنها نمایان بود و هم فراتر از زمانه خود ایستادند. او با آثارش به ما آموخت که هنر میدان پرسش است نه تکرار و فرهنگ زیستگاهی زنده است نه خاطره ای ایستا.»
***
خانه سینما هم با انتشار پیامی نوشته است:
«خانه سینمای ایران باتاسف بسیار درگذشت «بهرام بیضایی» استاد ماندگار و تکرار نشدنی سینما و تاتر ایران را به خانواده وی بخصوص مژده شمسایی همسر آن مرحوم و علاقه مندان فرهنگ و هنر ایران زمین تسلیت می گوید.
بی گمان آثار او در زمینه های مختلف هنرهای نمایشی و همینطور کتاب ها و نوشته هایش برگ زرینی در فرهنگ غنی کشورمان است و هیچ گاه از یادها نخواهد رفت.
نام وی در دنیای هنر جاودان خواهد بود برای اینکه خود او فرهنگ ایران را جاودان و ماندگار می خواست.»
***
انجمن بازیگران خانه سینما نیز پیامی منتشر نموده که به این شرح است:
«ایرانِ عزیز ما بزرگمردی از تبارِ بزرگانِ اثرگذار در حوزه ی ادبیات و هنر را از دست داد. بهرام بیضایی، خردمندی فرزانه، که در دنیای تئاتر و سینمای ایران در تمامی سال های هنرنمایی خود، در اوج درخشش، تنها شبیه خودش بود و هیچ کس شبیه او نشد.
تمامی آثار او برای ما و یقینا برای آیندگانِ بعد از ما خواندنی و دیدنی و آموختنی ست. انجمن صنفی بازیگران خانه سینما این فقدان بزرگ را به مردم ایران، عموم هنرمندان و بخصوص خانواده ی گرامی و همکار ارجمندمان خانم مژده شمسایی، یار و همسرِ همراه و هم دلِ ایشان صمیمانه تسلیت عرض می کند. روحش شاد و در آرامش و مهر بی انتها آفریدگار …»
***
رضا مردانی، مدیرکل هنرهای نمایشی نیز با صدور پیامی فقدان این چهره ماندگار فرهنگ و هنر ایران را به جامعه هنری کشور تسلیت گفت.
در این پیام آمده است: «خبر درگذشت استاد بهرام بیضایی، نویسنده، نمایشنامه نویس، پژوهشگر و کارگردان اثرگذار تئاتر و سینمای ایران، ضایعه ای جبران ناپذیر برای فرهنگ و هنر این سرزمین است. هنرمندی که با نگاه موشکافانه اش به اسطوره، تاریخ، زبان و هویت ایرانی، نسل های متوالی از هنرمندان را به اندیشیدن، خلق کردن و پاسداشت هنر این مرز و بوم فراخواند و با آثار ماندگار خود چراغی پیش رو برای تئاتر ایران برافروخت.
بیضایی تنها یک نام در تاریخ هنر نبود؛ او جریان ساز اندیشه و زیست فرهنگی بود و امروز میراث علمی و هنرای اش گواهی است بر تلاش خستگی ناپذیرش برای اعتلای هنر نمایش. فقدان او نه فقط اندوهی برای شاگردان، همکاران و دوستدارانش، بلکه سوگی فراگیر برای هنر ایران است.
ضمن عرض تسلیت به خانواده محترم ایشان، جامعه تئاتر، هنرمندان و تمامی علاقمندان فرهنگ ایرانی، از خداوند متعال برای آن استاد فرزانه رحمت و آرامش و برای بازماندگان صبر و شکیبایی مسئلت دارم. یاد و نامش تا همیشه در صحنه های هنر این سرزمین جاری و زنده خواهد ماند.»
این مطلب سام فیلم را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
کامنتهای بینندگان سام فیلم در مورد این مطلب