دیوید لینچ:
تا واكسن كرونا ساخته نشود، فیلم نمی سازم
سام فیلم: دیوید لینچ كارگردان برجسته و نام آشنا درباره زندگی در انزوا كه بعد از شیوع ویروس كرونا به اجبار تبدیل گشته است، نظرات جالبی دارد.
به گزارش سام فیلم به نقل از خبر آنلاین، دیوید لینچ فیلمساز مشهوری است. آثارش شاید در گیشه چندان درخشان نبوده اند اما به نظر بسیاری منتقدان برترین فیلمساز زنده جهان است. او هنرمندی چند وجهی است و در رشته های دیگر مثل مجسمه سازی هم دستی بر آتش دارد. او كه با فیلم «از ته دل وحشی» نخل طلایی جشنواره فیلم كن را برد، «مخمل آبی» و «جاده مالهالند» را هم در كارنامه دارد. از دیگر آثار مشهور او سریال تلویزیونی محبوب «تویین پیكس» است كه فصل جدید آن با عنوان «بازگشت» سال ۲۰۱۷ پخش گردید. حالا كه با شیوع ویروس كرونا عملا صنعت ساخت و اكران فیلم زمین گیر شده است و فیلمسازان خانه نشین هستند، فرصتی پیش آمده تا نظر آنها را درباره شرایط زندگی پیش و بعد از كرونا بدانیم. نشریه هالیوودریپورتر در همین رابطه سراغ دیود لینچ رفته است كه اصولا با زندگی در انزوا بیگانه نیست. چطور خودت را با شرایط جاری وفق دادی؟ خیلی خوب. من انزوا را دوست دارم. قرنطینه چندان تفاوتی با زندگی معمولیت ندارد؟ نه. خیلی خوب است و من پروژه های گوناگی دارم كه می توان به تنهایی انجام داد. بدین سبب برای من مشكلی نیست. با چالشی هم روبه رو شده ای؟ نه. تا اینجا كه همه چیز واقعا خوب است. خیابان های خالی هیچكدام از فیلم هایت را به خاطرت نمی آورد؟ می توانم در ذهنم تصورش كنم، اما بیرون نبوده ام كه بدانم. خانه را ترك نكرده ام و در خانه مشغول كار روی پروژه هایم هستم. اگر كسی با انزوای خودخواسته مشكلی داشته باشد، چه می تواند بكند تا بهتر از عهده اش برآید؟ ما دنیایی درونی داریم كه مملو از ترس و تنش و اضطراب است، اگر واقعاً می خواهیم این ماشین را از چیزهای منفی پاك نماییم و بهترینش را عیان نماییم، می توانیم از مراقبه استفاده نمائیم. این كار به شما اجازه می دهد كه گنج درون هر انسان را تجربه كنید كه این گنج خرد، خلاقیت، صلح، عشق، انرژی و شادی است. انسان بعد از بحران كرونا را چطور می بینی؟ نمی دانم چه خواهد شد، اما فكر می كنم مادر طبیعت نقش بزرگی در آنچه روی خواهد داد بازی می كند. می گویند از تصاویر ماهواره ای معلوم است كه جهان بسیار تمیزتر شده است، چون مردم دیگر آنقدری بیرون نیستند كه آلودگی ایجاد كنند. و جهان شاهد آرامش، سكوت، تمیزی و دوستی بیشتری است. به نظرمن مردمی كه از این بحران بیرون می آیند با مردمی كه به بحران وارد شدند، تفاوت خواهند داشت. خیلی مردم می خواهند به سر كارشان برگردند، و من من فكر نمی كنم به این راحتی ها باشد. فكر می كنم این ماجرا آنقدری طول می كشد كه تغییر ذره ذره در وجود مردم جا خوش كند. آیا قرنطینه بر پروژه های شما تأثیر گذاشته است؟ قرنطینه تمام كارهایی كه با حضور دیگران صورت می گرفت را متوقف كرد. مجبورمان كرد كه سراغ چیزهایی برویم كه می توانیم به تنهایی انجامشان دهیم. مثلاً من الان موسیقی را امتحان می كنم. می توانم هر مدل كار سینمایی كه می شود با كامپیوتر انجام داد را تجربه كنم. می توانم در كارگاه نجاری كار كنم و چیزهای چوبی بسازم. می توانم به استودیوی نقاشی بروم و نقاشی بكشم. الان نمی گردد فیلم ساخت و فكر كنم برای مدتی طولانی قادر به كار كردن با گروه بزرگ به شیوه معمول فیلمسازی نخواهیم شد. الان خیلی خطرناكست. باید جدی به این مساله اندیشید. واقعاً فكر نمی كنم تا زمانی كه واكسنی در كار نباشد، بتوانم فیلم بسازم. زمزمه هایی به گوش می رسد كه روی برنامه ای تلویزیونی برای نتفلیكس كار می كنی؟ شایعات گوناگونی هست. الان برنامه ای به نام «جك چه كرد؟» در نتفلیكس دارم. برنامه ای عالی در باره یك میمون است. باید ببینیدش. در قرنطینه واقعا به شما كمك می نماید. و برنامه های دیگر؟ شایعات زیادی وجود دارد، اما بدانید رویدادی مطابق با آنچه ادعا می كنند، در جریان نیست. پس شایعات نادرست هستند. شایعه اند، حتی اگر درست باشند. خبری نیست. این هفته تصاویر اقتباس سینمایی تازه از رمان «تل ماسه» به كارگردانی دنیس ویلنو منتشر گردید. عكس ها را دیده ای؟ من هیچ تمایلی به «تل ماسه» ندارم. چرا؟ چون ناراحتم می كند. «تل ماسه» شكست بود و تدوین نهایی مورد تأیید من به دست نیامد. بارها این داستان را گفته ام. فیلمی نشد كه می خواستم بسازم. برخی بخش هایش را خیلی دوست دارم اما در كل برای من شكست بود. احتمال ندارد كه به تماشای اقتباس سینمایی دیگری از «تل ماسه» بنشینید؟ گفتم كه هیچ علاقه ای ندارم. اگر حق انتخاب داشته باشی، ترجیح می دهی فیلم سینمایی بسازی یا سریال تلویزیونی؟ الان، سریال تلویزیونی. به نظر من فیلم های سینمایی با مشكل بزرگی روبه رو هستند، البته به جز بلاك باسترها. فیلم های هنری هیچ شانسی ندارند. ممكنست یك هفته ای روی پرده بروند كه اگر در یك پردیس سینمایی باشد در كوچكترین سالن نمایش داده می شوند و بعد از آن روی دی وی دی یا در خدمات استریم ویدئو عرضه می شوند. تجربه پرده بزرگ از میان رفته است. از میان رفته، اما فراموش نشده است. از جشنواره فیلم كن بگو. بردن «جاده مالهالند» به آنجا و روبه روی عكاسان ایستادن. كن زیباست. می دانی كن محل فوق العاده ای است. البته تیری فرمو (دبیر كن) به من اظهار داشت كه الان پرده نمایش كوچكتر از سابق است. به گمانم «جاده مالهالند» روی این پرده های كوچكتر نمایش داده شد. اما «از ته دل وحشی» كه سال ۱۹۹۰ برایش نخل طلا گرفتم، روی پرده بزرگتری رفت در سالنی كه برای صدای آنالوگ ساخته شده بود. تجربه ای خیال انگیز بود. پرده ای عظیم با صدایی نرم و قدرتمند. صدا و تصویر در بهترین حالت بود. پس كلاً بی خیال ساخت فیلم سینمایی شده ای؟ نه. اما واقعاً داستان های ادامه دار را دوست دارم، و تلویزیون به گمانم محل تازه ای برای اكران فیلم های هنری است. اینجا آزادی كامل دارید. صدا به خوبی سالن های خوب سینِما نیست، تصویر به آن بزرگی نیست، اما روز به روز بزرگ تر و بهتر می شوند پس امید هست. و البته این شانس را داری كه داستانی ادامه دار را تعریف كنی. حالا كه مدتی از پخش «تویین پیكس: بازگشت» می گذرد، چه نظری درباره اش داری؟ «تویین پیكس: بازگشت» طلای ناب است. ۲۴۱۲۴۱
منبع: سام فیلم
این مطلب سام فیلم را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب